Фазлиддин Муҳаммадиев: Тафовут байни таҳрирҳо

Content deleted Content added
х →‎Манобеъ: таҳрир
х таҳрир
Сатри 4:
|Акс=noimage.gif
|Зодрӯз= [[15 июн]]и соли [[1928]]
|Зодгоҳ= ш. [[Самарқанд]]
|Даргузашт= [[16 октябр]]и соли [[1986]] ш. [[Душанбе]]
|Вазифа= [[нависанда]]
}}
'''Фазлиддин Аминович Муҳаммадиев''' - ([[15 июн]]и соли [[1928]], гузари Фақӯҳ Абулайси ш. [[Самарқанд]] - [[16 октябр]]и соли [[1986]], ш. [[Душанбе]]), [[нависанда]], [[Нависандаи халқии Тоҷикистон]] ([[1986]]), узви [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] ([[1957]]), [[Ходими хизматнишододаи фарҳанги Тоҷикистон]] ([[1978]]), дорандаи [[Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи АбӯабдуллоҳиАбӯабдуллоҳ Рӯдакӣ|Ҷоизаи давлатии ба номи Абӯабдуллоҳ Рӯдакӣ]] ([[1967]]).
 
==Зиндагинома==
Дастпарвари мактаби миёнаи №.15 ш. [[Самарқанд]]. Соли [[1946]] ба [[Сталинобод]] омадааст. Фаъолияти меҳнатиаш чун ходими адабии рӯзномаи “Тоҷикистони Сурх” (минбаъд – “Тоҷикистони Советӣ”, ҳоло – “Ҷумҳурият”, 1947-1949) сар шудааст. Мактаби марказии комсомол (Москва, 1951), курси олии адабии назди Институти адабии ба номи М.Горкий (Москва)-ро хатм кардааст (1962). Минбаъд дар вазифаҳои Котиби масъул, ҷонишини муҳаррири рӯзномаи “Комсомоли Тоҷикистон” (ҳоло – “Ҷавонони Тоҷикистон”, 1951-1954), муҳаррири рӯзномаи “Газетаи муаллимон” (ҳоло – “[[Омӯзгор]]”, 1954), мудири шӯъбаи маданият ва маишати рӯзномаи “Тоҷикистони Советӣ” (1954-1955), котиби масъули маҷаллаи “Занони Тоҷикистон” (ҳоло – [[Фирӯза (маҷалла)|“Фирӯза”]]), “Хорпуштак” (1955-1957), мудири шӯъба, котиби масъули моҳномаи “Шарқи Сурх” (ҳоло – “Садои Шарқ”, 1957-1960), муҳаррири маҷаллаи [[“Хорпуштак”]] (1962-1964), узви коллегияи сенариянависони Киностудияи ”[[Тоҷикфилм]]” (1965-1966), муҳаррири калони нашриёти “Ирфон” (1967-1968), мудири редаксияи назорати адабии Сарредаксияи илмии ЭСТ (1969-1973), сармуҳаррири Комитаи давлатии ҶТ оид ба синамо (1973-1976), котиби [[ИттифокиИттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] (1978-1981) кор кардааст. Фазлиддин Муҳаммадиев [[16 октябр]]и соли [[1986]] бар асари кордзании чанд тан авбош дар рӯи мизи ҷарроҳӣ ҷон додааст. Фазлиддин Муҳаммадиев дар [[оромгоҳ]]и [[Боғи Лучоб]] ба хок супорида шудааст.
== Эҷодиёт ==
АзФазлиддин с.Муҳаммадиев аз соли 1981 бо кори эҷодӣ машғул буд. Муаллифи маҷмӯаи очеркҳои “Муҳоҷирон” (1959), “Сози Мунаввар” (1967), китобҳои “Одамони кӯҳна” (1963), “Дар он дунё” (1965), романи “Палатаи» кунҷакӣ” (1974), повестҳои “Шоҳии япон” (1982), “Варта” (1983), маҷмӯаи публисистии “Дӯстон тоҷи сар” (1985). Бисёр асарҳои нависандаҳои ҷаҳон, аз ҷумла “Зарбаи аввал”-и Андре Стил, “Ҷазираи гулистон”-и Михаил Садовяну, “Ҷамила”, “Алвидоъ, Гулсарӣ” ва “Дуроҳаи бӯҳронӣ”-и Чингиз Айтматов, пиесаҳои Н. Погодин “Достони саввуми муассир”, “Ҷон модаракон” ва “Садо аз тобут”-и Абдулло Қаҳҳорро ба тоҷикӣ гардонидааст. Худ низ мазҳакаи “Охирин арӯси амирулмӯъминин”-ро навиштааст. Бисёр асарҳояш ба забони англисӣ, франсавӣ, олмонӣ, испанӣ, чехӣ, руминӣ, маҷорӣ, булғорӣ, арабӣ ва русӣ тарҷума шудаанд.
== Мукофоту ҷоизаҳо ==
* Бо ордени “Дӯстии халқҳо”,
Сатри 19:
* Нависандаи халқии Тоҷикистон ([[1986]]),
* дорандаи Ҷоизаи давлатии ба номи Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ (1967),
* Ифтихорномаи Фахрии Президиуми Совети Олии Тоҷикистон ва Белоруссия мукофотонида шудааст.<ref>Аслҳо ва наслҳо. – Душанбе, 2013, - с.87</ref>
== Дар бораи эҷодиёти нависанда ==
Дар бораи Фазлиддин Муҳаммадиеви публисист ягон асари таҳкикӣ вуҷуд надорад. Вале зимни таҳлили асарҳои калонҳаҷми ӯ чунон ки ишора рафт, баъзе фикру мулоҳизаҳо баён шудаанд. Аз ҷумла, мунаккиди шинохта С.Соҳиб Табаров дар заминаӣ очерку ҳикояҳои нахустини Ф. Муҳаммадиев андешаронӣ карда, навишта буд: {{аввали иқтибос}}''«дар очерк аксаран ҳамон лавҳариҷавҳари зиндагӣ асоси мавзуъро ташкил мекунанд, ки онҳоро худи нависанда бевосита дида, мушоҳида карда, дар бораи онҳо тасаввуроти муайяни худро дорад ва ба онхо дуруст бахо дода метавонад»''{{охири иқтибос}} (<ref>Табаров С. Очерк ва ҳикоя бояд жанрҳои ҷанговари адабиёти имрӯзаи тоҷик гарданд // Шарқи сурх, 1959. -. № 6. - С. 144;</ref> Аз<ref>Табаров ӯ:С. Ҳаёт, адабиёт, реализм. - Душанбе:' Ирфон, 1966. - С. 219.).</ref> Муҳақиқ аз боби очеркҳои «Муҳоҷирон» ва «Фаттоҳ ва Музаффар» сухан ронда, дуруст таъкид менамояд, ки Ф. Муҳаммадиев дар атрофи {{аввали иқтибос}}''«масъалаҳои иқтисодиёти колхозӣ» сухан ронда, зимни таҳлили онҳо «характер ва хусусиятҳои каҳрамононро мекушояд»''{{охири иқтибос}} Таваҷҷуҳи К. Раҷабовро маҳорати Ф. Муҳаммадиев дар идрок ва донистани {{аввали иқтибос}}''«характерноктарин ҳодисаҳои дороӣ аҳамияти калон»''{{охири (Рачабовиқтибос}} <ref>Раҷабов К. Очерк - жанри ҷанговар // Садои Шарқ, 1965. № 11. - С. 155.)</ref> ҷалб кардаст.
Атахон Сайфуллоев дар очеркҳои Ф. Муҳаммадиев {{аввали иқтибос}}''«моҳирона истифода кардани ҷузъиётҷузъиётро»''{{охири - роиқтибос}} таъкид намуда, қайд менамояд, ки қаҳрамонони нависанда {{аввали иқтибос}}''«ягон корномаии фавқуллода, ягон хизмати бузург нишон надиҳанд ҳам, ҳамчун қувваи пешбарандаи ҷамъият сазовори пайравию эҳтиром мебошанд»''{{охири (иқтибос}} <ref>Сайфуллоев А. Санъати навоварӣ // Тафаккур ва образ. - Душанбе: Ирфон, 1968. - С. 124)</ref>. М. Муллоҷонов бошад, таъкид менамояд, ки ба Фазлиддин Муҳаммадиев {{аввали иқтибос}}''«кушиши таҳлил ва ҷамъбасту хулосабарориҳо аз воқеот, бо назари васеътар дидан ва дарк кардани олам хос аст»''{{охири (Муллочоновиқтибос}} <ref>Муллоҷонов М. Тирамоҳи боровар // Садои Шарқ, 1982. №1.-С. 110)</ref>.
==Некдошт==
Ба номи ӯ яке аз кӯчаҳои ш. [[Душанбе]] гузошта шудааст.
 
== Дар бораи эҷодиёти нависанда ==
Дар бораи Фазлиддин Муҳаммадиеви публисист ягон асари таҳкикӣ вуҷуд надорад. Вале зимни таҳлили асарҳои калонҳаҷми ӯ чунон ки ишора рафт, баъзе фикру мулоҳизаҳо баён шудаанд. Аз ҷумла, мунаккиди шинохта С. Табаров дар заминаӣ очерку ҳикояҳои нахустини Ф. Муҳаммадиев андешаронӣ карда, навишта буд: ''«дар очерк аксаран ҳамон лавҳари зиндагӣ асоси мавзуъро ташкил мекунанд, ки онҳоро худи нависанда бевосита дида, мушоҳида карда, дар бораи онҳо тасаввуроти муайяни худро дорад ва ба онхо дуруст бахо дода метавонад»'' (Табаров С. Очерк ва ҳикоя бояд жанрҳои ҷанговари адабиёти имрӯзаи тоҷик гарданд // Шарқи сурх, 1959. -. № 6. - С. 144; Аз ӯ: Ҳаёт, адабиёт, реализм. - Душанбе:' Ирфон, 1966. - С. 219.). Муҳақиқ аз боби очеркҳои «Муҳоҷирон» ва «Фаттоҳ ва Музаффар» сухан ронда, дуруст таъкид менамояд, ки Ф. Муҳаммадиев дар атрофи ''«масъалаҳои иқтисодиёти колхозӣ» сухан ронда, зимни таҳлили онҳо «характер ва хусусиятҳои каҳрамононро мекушояд»'' Таваҷҷуҳи К. Раҷабовро маҳорати Ф. Муҳаммадиев дар идрок ва донистани ''«характерноктарин ҳодисаҳои дороӣ аҳамияти калон»'' (Рачабов К. Очерк - жанри ҷанговар // Садои Шарқ, 1965. № 11. - С. 155.) ҷалб кардаст.
Атахон Сайфуллоев дар очеркҳои Ф. Муҳаммадиев ''«моҳирона истифода кардани ҷузъиёт»'' - ро таъкид намуда, қайд менамояд, ки қаҳрамонони нависанда ''«ягон корномаии фавқуллода, ягон хизмати бузург нишон надиҳанд ҳам, ҳамчун қувваи пешбарандаи ҷамъият сазовори пайравию эҳтиром мебошанд»'' (Сайфуллоев А. Санъати навоварӣ // Тафаккур ва образ. - Душанбе: Ирфон, 1968. - С. 124). М. Муллоҷонов бошад, таъкид менамояд, ки ба Фазлиддин Муҳаммадиев ''«кушиши таҳлил ва ҷамъбасту хулосабарориҳо аз воқеот, бо назари васеътар дидан ва дарк кардани олам хос аст»'' (Муллочонов М. Тирамоҳи боровар // Садои Шарқ, 1982. №1.-С. 110).
==Манобеъ==
<references/>
* Аслҳо ва наслҳо. – Душанбе, 2013, - с.87
 
[[Гурӯҳ:Шахсиятҳо аз рӯи алифбо|*]]