Сайид Қиёмиддини Ғозӣ: Тафовут байни таҳрирҳо

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Сатри 3:
|Номи аслӣ=Сайид Қиёмуддини Ғозӣ
|Акс=Seyyid-Qiyomiddin.jpg
|Зодрӯз= соли [[1952]]
|Таваллуд= соли [[1952]]
|Зодгоҳ=деҳаи Қаламтуғай, [[ноҳияи Ҳисор]]
}}
 
Сатри 139:
 
Авохири соли 71 баъд аз ошноии комили ин ду азиз, Эшони Сайид Қиёмуддини Ғозӣ аввалинбор ва барои аввалин кас ба устод Нурӣ (рҳ) баҳсҳои сиёсӣ, инқилоби кишварҳо ва ҳаракатҳои исломӣ, ошнои бо андешмандон ва мутафаккирони исломӣ, ошнои бо инқилобиюни Бухоро, Туркия, Миср, Покистон, Алҷазоир ва ғайраро, ки аз устоди хеш мулло Мурод омӯхта буданд матраҳ менамоянд ва дар ниҳоят ҳадафи хешро баён мекунанд.
 
Эшони Сайид Қиёмуддини Ғозӣ барои пешбурди аҳдофи исломӣ ва озодихоҳона ва мубораза алайҳи Комунист ва бедории миллат ва ҷамъоварии ҷавонони бо имон ва ғайюр пешниҳод доданд, ки созмони исломиеро таъсис бидиҳанд, то битавонанд миллатҳои мусалмони Осиёи Миёнаро бо исломи азиз ошно сохта ва миллатҳоро аз зери зулму ситам раҳои бахшанд.
 
Эшони Сайид Қиёмуддини Ғозӣ дар ин робита мегӯянд:” Баъд аз онки миёни мо эътимоди комил барқарор шуд аввалинбор масоили сиёсӣ ва инқилобҳои ҷаҳон аам аз инқилобҳои исломӣ ва ғайри исломиро, ба марҳум Нурӣ матраҳ намудам ва аз шахсиятҳое бузурги ҷаҳони Ислом ва ғайра бо ишон суҳбат намудам, албатта банда намедонистам, ки оё ишон низ аз ҷое илҳомоти сиёсӣ мегирифтанд ё на, вале аз ман мерусиданд, ки ин масоилро аз куҷо мегӯӣ аз кадом манбаъ фарогирифтаӣ? Дар ҷавобаш мегуфтам, ки як рӯз шуморо низ ба он манбаъ васл мекунам.
 
Охирҳои соли 1972 марҳум устод Нурӣ бандаро ба хонаи падариаш даъват карданд. Дар манзили падари марҳум Нурӣ ҳардуямон танҳои танҳо то саҳар дар бораи эҷод ва бунёди як ҳаракат ва ё як пойгоҳе барои бедории миллат, таълиму тарбият, савод омӯзии ҳамагонӣ ва ғайра баҳс ва гуфтугу кардемд ва дар охир ба ин натиҷа расидем, ки афрод ва ашхосеро бо худ ҳамроҳ ва ҳам фикру ақида кунем ва як маҷмуа ташкил бидиҳем. Сипас баъд аз пухта шудани ҳарфҳо ва барномаҳоямон ашки шодӣ рехтем ва аҳди бародарӣ баста ва дар пай ҷӯстуҷӯи ашхос ва афроди инқилобӣ ва муътамад гаштем”[7].
 
Баъд аз чанд моҳе Эшони Сайид Қиёмуддини Ғозӣ мулло Қорӣ Муҳаммадҷонро ҳам фикру ҳам ақида карданд, ки одами фаҳмида, шуҷоъ ва ҳушёре буда аст ва устод Нурӣ (рҳ), дӯсти доимии худ ба номи мулло Неъматуллоҳ ва ҳамчунин мулло Қаландарро, ки бо мулло Неъматуллоҳ дар як мағоза кор мекарданд ҳамроҳи худ ҳам ақида намуданд.
Line 219 ⟶ 223:
 
Эшони Сайид Қиёмуддини Ғозӣ дар бораи фаолияти худ баъд аз сулҳ ва то замони дар қайди ҳаёт будан устод Нурӣ (рҳ) ва баъд аз он дар Наҳзатро ингӯна баён медоранд:
 
“ Банда ҳеҷвақт худамро аз Наҳзат ҷудо надидам ва намебинам худамро узви Наҳзат медонам. Ин ҳаракат, ҳаракати исломӣ ва мардумӣ аст. Банда дар ҳамаи интихобот фаолона барои Наҳзат таблиғот мекунам ин ҳарфи банда дар миёни авом машҳур аст, ки агар онқадар зури бар рӯи Наҳзати исломӣ хат бизан ва раъй худро ба каси дигар бидеҳ. Наҳзат фарзанд ва пораи тани ман ҳаст, бунёнгузошта шудаи худи ман ҳаст. Ин ҳаракат ҳаракати динӣ ва исломӣ аст ва муталлақ ба мардум аст. Аз Наҳзат ба монанди гавҳари чашм бояд муҳофазат шавад.
 
То замоне, ки марҳум устод Нурӣ дар қайди ҳаёт буданд банда ба унвони мушовири аршади ишон маҳсуб мешудам ва аксаран бо ҳам хилват доштем ва масоъилро барраси менамудем. Ҳатто машҳур аст, замоне, ки модараи Ишон фавтидан ( дар он замон банда дар сафари корӣ будам ва ҳамон шаб иттифоқан баргаштам) марҳум устод Нурӣ ҳамонрӯз сароҳатан эълон карданд, ки ҳар вақт дар танги қарор мегирифтам ва ниёз ба машварат медоштам Худованди меҳрубон худи ҳамон лаҳза Эшони Сайид Қиёмуддинро бароям мефиристод.