Ҷанги Уҳуд: Тафовут байни таҳрирҳо

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Сатри 39:
Фатҳи Хайбар. Ойини ислом руз ба руз кувват мегирифт, микдори мусулмонон дар Арабистон бештар мешуданд ва ин душманони онхоро газабноктар мекард. Ба ислом ру овардани арабхои пайрави ойини яхудй, яхудиёнро ба хашм меовард. Бинобар ин, онхо ба мукобили мусулмонхо мубориза мебурданд. Махсусан, яхудиёни Хайбар пайгамбари исломро мачбур сохтанд, ки ба мукобили онхо лашкар кашад ва хисори онхоро мухосира намояд. Дар ин чанг хазрати Алй кахрамонй нишон дод. У дарвозаи Хайбарро канд ва калъаро фатх намуд.
 
Фатҳи Макка Баъди ду соли сулх, душманони пайгамбар, ки дар Макка буданд, паймоншиканй карданд ва мусулмонон ба суи онхо лашкар кашиданд ва шахру музофоти Маккаро гирифтанд. Пайгамбар ба хамаи мардум амонй бахшид. 116 Хамин тавр, пайгамбар баъди 8 соли хичрат ба Макка хамчун фотех баргашт ва барои баргашти мухочирон шароит фарохам овард. Пайгамбар ба маъбади Ахром рафт ва бутхоро нобуд сохт, Каъбаро макони парастиши Худованди яккаву ягона карор дод. Абусуфён ва тарафдоронаш, ки ба пайгамбари ислом душманй меварзиданд, ба ислом ру овардани худро эълон доштанд. Пайгамбар аз гунохи онхо гузашт. Фатхи Макка, ки бузургтарин марказй динй, тичоратй ва сиёсию маъмурии Арабистон буд, пирузии комили ислом хисобида мешавад. ==
[[Акс:Islam-symbol.gif|alt=Ислом|thumb|нишони Дини Ислом]]
 
Пазироии ислом ва асосхои он. Солхои баъд хазрати Мухаммад барои густариши ислом дар байни ахли Макка ба шарху эзохи сурахои Куръон дар байни мусулмонон шугл варзид. Х,амаи мусулмонон бояд бинои мусулмониро, ки бар панч навъ аст, риоя намоянд: 1. Калимаи Шаходат аст, ки '''ашхаду ан лоилоха иллалоху ва ашхаду анна Мухаммадам''' абдуху ва расулуху.''' 2. Панч вакт намоз гузоридан. 3. Рузаи мохи ''' рамазон доштан. 4. Закоти мол додан. 5. Тавофи хонаи Каъба кардан. Тавофи хонаи Каъба ва закот додан бар касоне фарз аст, ки имконият дошта бошанд. Вожаи Куръон маънои бо овоз хондани матнхои мукаддасро дорац. Дар аввали солхои 30-юми садаи VII пайгамбар мекушид, ки ба суи Рум равад ва исломро ба шимол густариш дихад, аммо ин кор муяссар нашуд. Вай 28 мохи сафари соли 11-уми хичрй дар синни 63-солагй аз олам чашм пушид. Пайгамбар дар рузгор оддитарин шахе буд. Аксари рузхо руза мегирифт ва шабхо намоз мехонд. Зиндагии у дар камоли содагй мегузашт. Болои бурё ва барги хурмо мехобид. Гизояш бештар нони чав ва чанд дона хурмо ва гохе нону об буд. Покиву покизагиро дуст медошт ва риоя мекард. Шустани дандонхо, бинй ва баданро шарт медонист. Бо тамкини тамом сухан мегуфт. Х,еч гох забонаш бо сухани нодуруст ва дашном олуда намешуд. Дар ичрои адолат ба хеч кас кутохй ва сустй надошт. Нисбат ба занон мехрубон ва кумакрасон буд. Падари гамхор ва хамсари мехрубон, барои хамаи муъминон бародари дилсузу гамхор буд. Аммо баъди вафоти хазрати Мухаммад байни ёрони наздики у барои идора намудани хилофат талоше пайдо шуд. Дар аввал Абубакрро халифа интихоб намуданд. Баъди у хилофат ба Умар ва Усмон гузашт. Гурухи тарафдорони Алй мегуфтанд, ки Алй дар зиндагии расули Худо чонишини аввали у буд ва аз хонадони пайгамбар, яъне писари амакаш ва домодаш мебошад ва имомат ба у тааллук дорад. Абубакр бар хилофи дини ислом халифа шудааст. Вацте ки Алй баъди кушта шудани Усмон ба сари хилофат омад, тарафдоронаш мехостанд хокимиятро мероей намоянд, аммо уро куштанд ва хилофат ба Умавиён гузашт ва интихобй будани халифа бархам хурд. Дар натича ислом ба ду гурух: шиахо - тарафдорони имомати меросии Алй ва авлоди у ва суннихо - тарафдорони имомати интихобй таксим шуд. Таълимоти дини Ислом дар асоси сурахои Куръон тартиб ёфтааст. Сурахои Куръон суханони парвардигоранд, ки хамчун дастур дар байни солхои 610-632 дар Макка ва Мадина ба хазрати Мухаммад нозил шудаанд. Куръон аз 114 сура иборат аст. Сурахо ба оятхо таксим мешаванд ва микдори онхо аз 6204 то 6660 мерасад. Сурахо дар 118 замони пайгамбар ва дар кдйди хдёт будани ду халифаи аввал ба шакли пароканда вучуд доштанд ва мураттабу китоб дар замони халифагии Усмон шуданд. Бояд тазаккур дод, ки дар ин муддат мазмун ва мундаричаи Куръон тагйир наёфтааст. Куръон тагйирнопазир аст.
 
Дар ислом Худо ягона ва Мухаммад фиристодаи уст. Худованд 99 ном дорад, ки хар кадоми ин як сифати уро ифода менамояд. Масалан, Ахрор - ягона, Кодир - кудрат, Каххор - хама корхоро метавонистагй, Сомеъ - хамаро мешунидагй, Розик - ризкдиханда, Гафур - бахшанда мебошад.
 
Шариат Ислом ба монанди дигар динхо коида ва конунхои худро дорад. Асоси хукукхои шариатро конунхои худовандй ташкил менамоянд. Инсон хукуки конунбарорй надорад. Конун эълон намуданро танхо худованд метавонад. Касе даъвои конунбарорй менамояд, гунахкор хисобида мешавад.
{{ислом-нопурра}}