|
|Вазифа= [[нависанда]]
}}
'''Кароматуллоҳи Мирзо''' — [[нависанда]], [[Нависанаи халқии Тоҷикистон]], узви [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] (1982)
==Зиндагинома==
'''Кароматуллоҳи Мирзо''' [[25 апрел]]и соли [[1942]] дар деҳаи Нилкони ҷамоати деҳоти Роҳатии ноҳияи Ленин (ҳозира [[ноҳияи Рӯдакӣ ]]) дар хонадони мударрис Мирзои Мирҳайдар ба дунё омадааст. Модараш мактабдор буда, ба духтарони деҳа савод меомӯзондааст. Соли 1963 факултаи таъриху филологияи [[Донишкадаи давлатии омӯзгории Душанбе ба номи Т.Г. ШевченкороШевченко]]ро хатм кардааст. Сипас муаллими мактаб, ходими адабии рӯзномаи[[рӯзнома]]и «Пионери Тоҷикистон» («Анбоз»), мудири шуъбаи рӯзномаи «Комсомоли Тоҷикистон» («Ҷавонони Тоҷикистон»), мудири шуъбаи [[адабиёт ]] ва санъати[[санъат]]и рӯзномаи «Тоҷикистони Советӣ» («Ҷумҳурият»), мудири шуъбаи адабиёти бадеии нашриёти «Маориф» («Маориф ва фарҳанг»), [[сармуҳаррир ]] ва директори нашриёти «Адиб» (1990-2004) будааст. Аз соли 2007 якчанд сол сармуҳаррири ҳафтаномаи[[ҳафтанома]]и «Адабиёт ва санъат» бар зимма дошт. Соли 2004 мудири шуъбаи иттилоотию таҳлилии Дастгоҳи иҷроияи Президенти[[Президент]]и [[Ҷумҳурии Тоҷикистон ]] Раёсат ва раиси Шӯрои насри [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон ]] ва узви чандин кумитаю созмону комиссияҳои бонуфузи ҷумҳуриявист. Аз соли 1982 узви [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон ]] аст. ▼
Кароматуллоҳи Мирзо 25 апрели соли 1942 дар деҳаи Нилкони ҷамоати деҳоти Роҳатии
▲ноҳияи Ленин (ҳозира Рӯдакӣ) дар хонадони мударрис Мирзои Мирҳайдар ба дунё омадааст. Модараш мактабдор буда, ба духтарони деҳа савод меомӯзондааст. Соли 1963 факултаи таъриху филологияи Донишкадаи давлатии омӯзгории Душанбе ба номи Т.Г. Шевченкоро хатм кардааст. Сипас муаллими мактаб, ходими адабии рӯзномаи «Пионери Тоҷикистон» («Анбоз»), мудири шуъбаи рӯзномаи «Комсомоли Тоҷикистон» («Ҷавонони Тоҷикистон»), мудири шуъбаи адабиёт ва санъати рӯзномаи «Тоҷикистони Советӣ» («Ҷумҳурият»), мудири шуъбаи адабиёти бадеии нашриёти «Маориф» («Маориф ва фарҳанг»), сармуҳаррир ва директори нашриёти «Адиб» (1990-2004) будааст. Аз соли 2007 якчанд сол сармуҳаррири ҳафтаномаи «Адабиёт ва санъат» бар зимма дошт. Соли 2004 мудири шуъбаи иттилоотию таҳлилии Дастгоҳи иҷроияи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Раёсат ва раиси Шӯрои насри Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон ва узви чандин кумитаю созмону комиссияҳои бонуфузи ҷумҳуриявист. Аз соли 1982 узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон аст.
==Эҷодиёт==
Аз ибтидои солҳои шастуми асри гузашта рӯ ба таълифи насри[[наср]]и бадеӣ овардааст. Нахустин ҳикояи[[ҳикоя]]и ӯ «Айб аз худатон, додар!» соли 1965 дар рӯзномаи «Маориф ва маданият» ва китоби[[китоб]]и аввалинаш – қиссаи «Ситораи умед» соли 1980 дар нашриёти «Ирфон» ба табъ расидаанд. Маҷмӯаи ҳикоя, очерк ва қиссаҳояш[[қисса]]ҳояш «Маоши аввал» (1982), «Шабе дар Кабудҷар» (1984), «Дарди ишқ» (1986), «Суруди муҳаббат» (1988), «Дар орзуи падар» (1989), «Нишони зиндагӣ» (1993), «Ситораҳои[[Ситора]]ҳои паси абр» (2005), «Ҷилои ситораҳо» (2012), романҳои[[роман]]ҳои «Дар орзуи падар» (иборат аз се қисмат, 2010), «Марги бегуноҳ» (2012), «Ду ҳикоя» 2013), «Деҳаро хоб мебинам» (2014) пасиҳам рӯи чоп омада, мақоми ӯро дар адабиёти[[адабиёт]]и тоҷик шоиста гардонидаанд. Асарҳои [[нависанда]] бо забони суфтаю фасеҳи тоҷикӣ ба қалам омада, хислатҳои неку бади ҳамзамонони моро воқеънигарона ба риштаи тасвир кашидаанд ва муаллифашонро[[муаллиф]]ашонро ба ҳайси яке аз шогирдони муваффақи мактаби нигорандагии Устод [[Садриддин Айнӣ]] ва давомдиҳандаи кори [[Сотим УлуғзодаюУлуғзода]]ю [[Ҷалол ИкромиюИкроми]]ю [[Фазлиддин Муҳаммадиев]] ва дигар устодони насри муосири тоҷик шуҳратёр
намудаанд. Радиои[[Радио]]и ҷумҳурӣ дар асоси қиссаи «Дарди ишқ» ва қисмати аввали романи «Дар орзуи падар» радиотеатр офаридааст, ки писанди ҳамагонанд. Ҳанӯз дар даврони шӯравӣ Киностудияи «Тоҷикфилм» аввалин бор ба забони тоҷикӣ аз рӯи қиссаи «Дарди ишқ» филми[[филм]]и ҳамноме ба навор гирифтааст, ки то имрӯз ҷолиби диққати тамошобинонанд. Дар заминаи романи сегонаи «Дар орзуи падар» иборат аз 23 қисмат сериали ҳамноме танзим гардидааст, ки на танҳо дар [[Тоҷикистон]], балки дар [[Эрон]]у [[Афғонистон]], маъруфияту маҳбубияти хоссае пайдо кардааст. Вобаста ба мавзӯи романи «Марги бегуноҳ», қиссаи «Нишони зиндагӣ» [[силсилафилм]] ва ҳикояи «Меҳри модар» филм омода ва пешкаши умум гардидааст. Муаллифи филмномаҳо ва радиотеатрҳои дар заминаи асарҳои [[нависанда]] таҳиягардида Шоири халқии Тоҷикистон [[Гулназар Келди]]ст, ки бо эҷодиёти адиб хуб ошноӣ ва бо ӯ ҳамкорӣ дорад. Китоби қиссаҳои «Дарди ишқ»-аш таҳти унвони «Муки любви» соли 1989 дар Маскав (ба забони русӣ), романи «Дар орзуи падар» соли 2002 дар Ҷумҳурии Исломии Эрон интишор ёфтаанд. Осори гуногунаш дар 20 маҷмӯаи дастҷамъӣ ба чоп расидаанд. Асарҳои алоҳидаи ӯ, ҳамчунин, ба [[забонҳои инглисӣ]], [[чех]]ӣ (тарҷумон [[Иржи Бечка]]), [[туркман]]ӣ, [[ӯзбак|ӯзбек]]ӣ ва ғ. тарҷума ва чоп шудаанд.
Дар заминаи романи сегонаи «Дар орзуи падар» иборат аз 23 қисмат сериали ҳамноме
танзим гардидааст, ки на танҳо дар Тоҷикистон, балки дар Эрону Афғонистон, маъруфи-
яту маҳбубияти хоссае пайдо кардааст. Вобаста ба мавзӯи романи «Марги бегуноҳ», қиссаи «Нишони зиндагӣ» силсилафилм ва ҳикояи «Меҳри модар» филм омода ва пешкаши умум гардидааст. Муаллифи филмномаҳо ва радиотеатрҳои дар заминаи асарҳои нависанда таҳиягардида Шоири халқии Тоҷикистон Гулназар Келдист, ки бо эҷодиёти адиб хуб ошноӣ ва бо ӯ ҳамкорӣ дорад. Китоби қиссаҳои «Дарди ишқ»-аш таҳти унвони «Муки любви» соли 1989 дар Маскав (ба забони русӣ), романи «Дар орзуи падар» соли 2002 дар Ҷумҳурии Исломии Эрон интишор ёфтаанд. Осори гуногунаш дар 20 маҷмӯаи дастҷамъӣ ба чоп расидаанд. Асарҳои алоҳидаи ӯ, ҳамчунин, ба забонҳои инглисӣ, чехӣ (тарҷумон Иржи Бечка), туркманӣ, ӯзбекӣ ва ғ. тарҷума ва чоп шудаанд.
==Мукофот==
*Нависанаи халқии Тоҷикистон;
| 