Аъзам Сидқӣ: Тафовут байни таҳрирҳо
Content deleted Content added
Шухрат Саъдиев (баҳс | ҳисса) х →Манбаъ: иловаи гурӯҳ |
Шухрат Саъдиев (баҳс | ҳисса) х илова |
||
Сатри 5:
|Зодрӯз=[[27 апрел]]и с.[[1927]]
|Зодгоҳ= ш. [[Хуҷанд]]
|Даргузашт=[[6 ноябр]]и с.[[
|Вазифа=[[нависанда]], [[шоир]]
}}
'''Аъзам Сидқӣ''' - нависанда ва драматурги тоҷик. Аз соли 1957 узви Иттифоқи нависандагони
Тоҷикистон аст. [[Корманди шоистаи Тоҷикистон]] (1996). ==Зиндагинома==
Аъзам Сидқӣ [[27 апрел]]и соли [[1927]] дар шаҳри [[Хуҷанд]] ба дунё омадааст.
Вай дар оғоз, то авоили солҳои 60-уми қарни 20 дар рӯзномаҳои "Пионери Тоҷикистон", "Комсомоли Тоҷикистон" ва маҷаллаи "Хорпуштак" фаъолият дошт. Баъдан вай дар вазифаҳои мухталиф, аз ҷумла раҳбарии теотрҳои давлатии ба номи Садриддин Айнӣ ва Маҳмудҷон Воҳидов кор кардааст. Солҳои [[1977]]- [[1985]] сарвари [[Театри давлатии ҷавонон ба номи М. Воҳидов|Театри давлатии ҷавонон ба номи Маҳмудҷон Воҳидов]] буд.
Дар соли 1995 вай сардабири маҷаллаи адабии "Хуҷанд" (ҳоло "Паёми Суғд") шуд ва то соли 2002 дар ин ҷо фаъолият мекард<ref>[http://www.bbc.co.uk/tajik/news/2010/12/101124_ea_aa_azam_sidqi.shtml Ёде аз Аъзам Сидқӣ, нависандаи "Пайроҳаи қисмат" BBC]</ref>. Соли 2011 аз олам даргузашт.
==Эҷодиёт==
Дар соҳаи назму наср, очерку публитсистика ва драматургия хомафорсоӣ намудааст.
Шеъру суруду манзумаҳои барои калонсолону
наврасон эҷодкардааш дар маҷмӯаҳои «Ниҳоли орзу» (1957), «Каттача» (1957), «Дар
сари кӯҳи баланд» (1961), «Телпакамро хунук хӯрд» (1965), «Олимҷон мактабхон шуд»
Муаллифи силсилаи очеркҳои проблемавӣ ва портретӣ буда, ки машҳуртаринашон
▲* "Ситораи ашк" (2000) ба табъ расидаанд.
«Ҷӯра-саркор» (1957), «Фарзанди замон» (1962), «Раҳимбой Раҳматов» (1972), «Дар он
солҳои пурошӯб» (1990) мебошанд, ки дар мавзӯъҳои ватандорию бунёдкорӣ, таҳкими
сулҳу амният ва дӯстии халқҳо навишта шудаанд. Дар заминаи очерки «Ҷӯра-саркор» филми мусаннади бадеӣ ҳам офарида шудааст, ки дар миёни мардум маҳбубияти тамоме пайдо
кардааст.
Аксари асарҳои саҳнавии ӯ – «Иродаи зан» (1959), «Супориши ЧК» (1965), «Адои қарз»
(1967), «Пароли нав» (1969), «Дилшод» (1975), «Шарораи муҳаббат» (1981), «Достони Самандар» (1981), «Сояи шайтон» (1983), «Захми сӯзон» (1984), «Адолат» (1993), «Камоли
Хуҷандӣ» (1996), «Пайраҳаи зиндагӣ» (2003) ва ғ. дар театрҳои гуногуни Тоҷикистону
Ӯзбекистон пешниҳоди тамошобинон гардидаанд.
Муаллифи романҳои «Оташ дар қабристон» (1972), «Ашку оташу ишқ» (манзум; 1977),
«Дар олами сарсонӣ» (1985), «Пайраҳаи қисмат» (1997), «Ситораи ашк» (2000) ва «Тӯй
болои тӯй» (2014) мебошад. Асарҳои ҷудогонааш ба забони русӣ ва дигар мардуми олам тарҷумаву чоп шудаанд.
Навиштаҳои алоҳидаи В. Губарев, А.Мусатов, А. Ҳоҷиниёзов, С. Попович, П. Калдерон ва дигаронро ба тоҷикӣ гардондааст.<ref> Адибони Тоҷикистон (маълумотномаи мухтасари шарҳиҳолӣ)./Таҳия ва танзими Асрори Сомонӣ ва Маҷид Салим. – Душанбе, «Адиб», 2014. ISBN 978-99947-2-379-9 </ref>
==Мукофот ==
{{bio-stub}}▼
== Манбаъ ==
<references>
Сатри 46:
[[Гурӯҳ:Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]]
[[Гурӯҳ:Дар Хуҷанд таваллудшудагон]]
▲{{bio-stub}}
| |||