Шарифҷон Ҳусейнзода: Тафовут байни таҳрирҳо

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Сатри 13:
==Эҷодиёт==
Аввалин мақолаҳои [[илм]]ияш аз солҳои 30- юм ба табъ расида, беҳтаринашон дар
маҷмӯаҳои дастҷамъии илмӣ, [[китоб]]ҳои «[[Шеър]]ҳои [[ватан]]дӯстонаи [[Саъдии Шерозӣ|Саъдӣ]]» (1942), «х[[Адабиёт]]и [[тоҷик]] дар асрҳои X-XV» (1950), «Сухансарои Панҷрӯд» (1958), «[[Ҷалол Икромӣ]]» (1959), «Баҳс ва андеша» (1964), «Гуфтор аз ганҷи сухан» (1985) ва ғ. гирд оварда шудаанд. Дар таҳия ва табъу нашри «Очеркҳои таърихи адабиёти советии тоҷик» (Маскав, 1956, 1957) иштирок доштааст. Дар офаридани китобҳои дарсӣ саҳми арзанда гузоштааст. Достони «Лайлӣ ва Маҷнун»-и [[Алишер Навоӣ|Навоӣ]] (Тошканд, 1941, 1958), «Мунтахаб»-и [[Камоли Хуҷандӣ]] (1960), «Девон»-и дуҷилдаи Камоли Хуҷандӣ (ҳамроҳи С. Асадуллоев, 1981-1982), осори [[Абӯалӣ Сино|Ибни Сино]], Форобӣ, [[Насириддини Тӯсӣ]] ва дигаронро барои чоп омода кардааст.
==Мукофот==
*Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ (1982);