Суннат: Тафовут байни таҳрирҳо

'''Су́ннат''' ({{lang-ar|سنة|урфу одат, намуна}}) — назираироҳ, равиш, урфу одат, расму қоида, ибодат ва одате, ки аз Муҳаммад (с) мондааст ва онро сунниҳо ба амал меоранд<ref>Фарҳанги забони тоҷикӣ с.1969 ҷ.2 саҳ.274</ref>, назиряи зиндагии пайғамбари мусалмонон ҳазрати [[Муҳаммад]] ҳамчун намунаи олӣ баробарои тамоми ҷамоатҳои муъминонмӯъминон ва ҳар як фарди муъминмӯъмин. Суннат дувум сарчашмаест, ки баъди [[КуръонҚуръон]] омадааст (ҳуқуқи ислом [[фиқҳ]]). Дар он рафтори ҳазрати Муҳаммад (феъл), гуфтаи ӯ (қавл) ва ногуфтаҳои писандидаи ӯ (тақрир). Суннат пеш вақт шифоҳӣ (даҳанакӣ) ба воситаи наздикони ([[асҳоб]]) пайғамбар меомад ва пас ҳамчун [[ҳадис]] сабт шуданд. Суннат бо [[КуръонҚуръон]] ҳамробитаанд, ки яке маънодод карда дувумро пурра мегардонад. Барои расмиятпарастон, пайравӣ намудани суннат таъмини асосии ҳаёти муъминмӯъмин аст. Ягон ҳуқуқшиноси [[ислом]] ([[фиқҳ]]) боэътимод ҳисоб намехӯрад, агар дониши комил дар боби суннат надошта бошад.

Пас аз фавти ҳазрати Муҳаммад суннат бисёр ёрии калон мерасонд, оидидоир ба ҳали саволҳои амалии зиндагии ҷамоати [[Хилофат|хилофати араб]].