Боқӣ Раҳимзода: Тафовут байни таҳрирҳо
Content deleted Content added
Матлубахон (баҳс | ҳисса) →Манбаъ: гурӯҳ |
|||
Сатри 10:
'''Боқӣ Раҳимзода''' — [[шоир]], [[Шоири халқии Тоҷикистон]](1974), барандаи [[Ҷоизаи давлатии ба номи А. Рӯдакӣ]] (1967)
==Зиндагинома==
Боқӣ Раҳимзода [[15 май]]и соли [[1910]] дар Сорбоғ, ки яке аз деҳаҳои зеботарини [[Ноҳияи Рашт|ноҳияи Ғарм]] ба ҳисоб меравад, таваллуд ёфтааст. Дар давраи кӯдакӣ бо амри такдир падари ӯ вафот кард. Баъди марги падараш, Боқӣ муддате дар хонаи амакҳояш — Миразизу Мирзораҳим умр ба сар бурда, бо ёрии онҳо ӯ дар мактаби кӯҳнаи деҳаашон cавод гирифтааст. Боқӣ Раҳимзода, ки худ табиатан бачаи зираку донишҷӯ буд, дар муддати ниҳоят кӯтоҳ асосҳои саводи мактаби кӯҳнаро аз худ намуд. Вай аз хурдсолӣ ба шеъру шоирӣ рағбати зиёд дошт, девони ғазалиёти Саъдию Ҳофизро пайваста меомӯхт.
Баъди ташкил шудани мактабҳои шӯроӣ, ӯ аз ҷумлаи нахустин шогирдони болаёқати он мактаб буд. Боқӣ Раҳимзода аввал Техникуми педагогии шахри Самарқанд ([[1931]]), баъдтар Дорулмуаллимини тоҷикии шахри Тошканд(1938) ва ниҳоят Институти омӯзгории шаҳри Душанберо ([[1941]]) бо баҳои аъло хатм намуд. Шавқи шеър барвақт дар қалби ӯ ҷой гирифта буд, аввалин шеърҳои солҳои 30-юм дар саҳифаи рӯзнома ва маҷаллахо чоп шуданд. Иштирокчии Ҷанги Бузурги Ватанист. Аз соли 1948 мушовири ҷавонони эҷодкори ИН Тоҷикистон будааст ва дар ин ҷабҳа корҳои шоёнеро ба сомон расондааст.
Шеърҳои аввалинаш аз охири солҳои 30-юми асри гузашта чоп шудаанд. Боқӣ Раҳимзода дар баробари шоири ҳақиқӣ будан, инсони бузург ва тарбиятгари шоирони ҷавон буд. Аз соли 1948 то охири ҳаёташ мушовири Иттифоки нависандагони Тоҷикистонро дар ӯҳда дошт. Аз соли 1940 узви Иттифоқи нависандагони
Тоҷикистон аст.Боқи Раҳимзода [[30 январ]]и с.[[1980]] аз олам даргузашт. Дар «Боғи Устод Айнӣ» мадфун аст.
==Эҷодиёт==
Шеърҳои аввалинаш аз охири солҳои 30-юми асри гузашта чоп шудаанд. Соли 1945 маҷмӯаи аввалинаш бо номи «Ба фронт» чоп шудааст. Баъдан китобҳояш «Иди Ғалаба» (1946), «Солҳои оташин» (1948), «Барги сабз», «Ҳаёт ва сухан» (1955), «Чашма» (1957), достони «Роҳи нури Офтоб» (ҳамроҳи Мирзо Турсунзода, 1964), «Роҳи тайшуда» (мунтахабот, 1966), «Илҳом» (1973), дуҷилдаи «Осор» (1975-1976), «Шохаи гул» (ба форсӣ, 1979), дуҷилдаи «Осор» (1982-1983), «Шеъру достонҳо» (1983) ва ғ. ба табъ расидаанд.
| |||