Ибни Сино: Тафовут байни таҳрирҳо

Content deleted Content added
No edit summary
Барчасбҳо: вироиш тавассути телефони ҳамроҳ вироиш тавассути мурургари телефони ҳамроҳ
AryanBot (баҳс | ҳисса)
х бот кор карда истодааст, replaced: ҳайъат → ҳайат, хазор → ҳазор
Сатри 24:
== Зиндагинома ==
[[Акс:Canons of medicine.JPG|200px|thumb|Нусхаи лотинии "Ал Қонун-фит-Тиб"]]
Номи пурраи ӯ '''Ҳусайн ибни Абдуллоҳ ибни Ҳасан ибни Алӣ ибни Сино''' мебошад. Ӯ дар соли [[980]] дар деҳаи Лақ-Лақа (Афшонаи ҳозира), дар шаҳри [[Бухоро]] дар оилаи [[форс]] ба дунё омадааст. Падари ӯ Абдуллоҳ [[Олим|олимиолим]]и исмоилии баобрӯе аз [[Балх]] буда дар дарбори подшоҳ кор мекард. Номи модараш [[Ситора]] буд. Дар ҳини [[Зодрӯз|зодрӯзизодрӯз]]и Ҳусайн падараш ҳамчу ҳокими яке аз вилоёти амири [[Сомониён]] [[Нӯҳи II ибни Мансур]] кор мекард. Аз ин рӯ писарашро дар мактабҳои беҳтарини [[Бухоро]] хонондааст. Ибни Сино ки ҳофизаи қавӣ ва ақлу тамизи бениҳоят дошт, ки дар синни чаҳордаҳсолагӣ тавонистааст аз муаллимони худ гузар кунад. Дар тарҷумаи ҳоли худ ӯ меоварад, ки дар ҳаждаҳсолагӣ дигар барояш ҳеҷ чизе намонда буд, ки омӯзад.
 
== Тарҷумаи ҳол ==
Сатри 37:
Минбаъд Ибни Сино лақаби Шайхро гирифт, зеро хар кассе, ки Қуръонро аз ёд мекард уро сарфи назар аз синну солаш шайх мегуфтанд.
Сипас Абдуллоҳ писари худро аз мактаби ибтидоӣ гирифта, назди муаллимони хусусӣ гузошт, ки онҳо асосҳои илмро ба ӯ омухтанд. Ибни Сино аз ҷиҳати ҷисмонӣ бенуқс, дар ҳусну хулқ зебо буда, зеҳни бурро ва истеъдоди баланд дошт, ки аз ин омӯзгорон ба ҳайрат мемонданд. Дар он овон Ҳусайнро падараш назди Абдуллоҳи Массоҳ, ки аз донишмандони соҳаи ҳисобу ҳандаса буд, ба шогирди гузошт. Ибни Сино аз устодаш дар андак вақт ҳисобу ҳандасаро омӯхта, дар омӯзиши ин илм муваффақ шуд. Бар замми ин Ибни Сино дар назди Исмоили Зоҳид ду сол ба омӯхтани тафсири Қуръон, ҳадиси пайғамбар ва фиқҳ мепардозад. Ба ҳамин тариқ, ӯ то 12 солагӣ дар тафсир, ҳадис ва фиқҳ маҳорат пайдо кард. Вай ҳамеша чун беҳтарин толибилм эътироф мегашт. Шеваи баҳс, одоби музокира, тарзҳои эътироф ба ҳариф ва ҳусни муҳовараро нағз омӯхта буд. Истиқлоли фикр, вусъати андеша ва бодалел сухан рондан хоси ин навчавони дар роҳи илм пешрав буд. Дар масъалаҳои маслаку мафкура у истиқлоли худро ҳатто аз падари хеш ҳам нигоҳ медошт.
Баъди фаро гирифтани маълумоти миёна Ибни Сино аз пайи такмили донишу маърифат гашт.
 
Ибни Сино то 15-солагӣ илмҳои табииёт, илоҳиёт, фалсафа, ҳикмати илоҳӣ, нуҷум, мусиқии назарӣ, геометрия, математика ва амалиро мустақилона омӯхта, дар 16-солагӣ ба омӯхтани илми тиб машғул шуд.
 
Абӯалӣ илми тибро аз Абумансур Ҳасан Камарии Бухороӣ, ки табиби дарбори Нӯҳ ибни Мансур буд, омӯхт. Аслан омӯзиши илми тибро у дар 12-солагӣ шурӯъ карда буд, вале ба маслиҳати Абусахли Масеҳи аз идомаи таҳсил худдорӣ намуда, чанде таваққуф намуд. Ба ҳамин тариқ, Абӯалӣ дар 16-солагӣ чун як табиби ҳозиқ дар тамоми Бухоро шинохта шуд. Ҳамчунин ба такмили дониши худ дар соҳаи илми фиқҳ, мантиқ, фалсафа, табиатшиносӣ, риёзиёт ва илми илохӣ баргашта, дар муддати якуним сол донишу малакаи худро дар ин самт мукаммал намуд.
Абуалӣ шахси ниҳоят пуркор, ҷидди ва меҳнатдӯст буд. Нафақат ақли расо ва қобилияти баландаш боиси пешрафти илми ва маънавии ӯ мешуд, балки кӯшиши амиқ, сабру тоқат ва ҷаҳду талошҳояш низ воситае буд, ки пирӯзӣ ва комёбиҳои маънавии ӯро таъмин мекард. Доир ба таҳсили илм мегуяд:
 
{{аввали иқтибос}}
Сатри 106:
 
 
*{{иқтибос|муаллиф=|'''Ҳар ҳайъатуҳайату ҳар нақш, ки шуд маҳв кунун,'''|'''Дар махзани рӯзгор гардад махзун.'''|'''Рафт он гуҳаре, ки буд пирояи умр,'''|'''В-овард замона токи сармояи умр.'''}}
 
 
Сатри 112:
 
 
*{{иқтибос|муаллиф=|'''Дил гарчи дар ин бодия бисёр шитофт,'''|'''Як муй надонист, вале муй шикофт.'''|'''Андар дили ман хазорҳазор хуршед битофт,'''|'''В-охир ба камоли заррае рох наёфт.'''}}