Суннат: Тафовут байни таҳрирҳо

'''Су́ннат''' ({{lang-ar|سنة|урфу одат, намуна}}) — роҳ, равиш, урфу одат, расму қоида, ибодат ва одате, ки аз Муҳаммад (с) мондааст ва онро сунниҳо ба амал меоранд<ref>Фарҳанги забони тоҷикӣ с.1969 ҷ.2 саҳ.274</ref>, назиряи зиндагии пайғамбари мусалмонон ҳазрати [[Муҳаммад]] ҳамчун намунаи олӣ барои тамоми ҷамоатҳои мӯъминон ва ҳар як фарди мӯъмин. Суннат дувум сарчашмаест, ки баъди [[Қуръон]] омадааст (ҳуқуқи ислом [[фиқҳ]]). Дар он рафтори ҳазрати Муҳаммад (феъл), гуфтаи ӯ (қавл) ва ногуфтаҳои писандидаи ӯ (тақрир). Суннат пеш вақт шифоҳӣ (даҳанакӣ) ба воситаи наздикони ([[асҳоб]]и) пайғамбар меомад ва пас ҳамчун [[ҳадис]] сабт шуданд. Суннат бо [[Қуръон]] ҳамробитаанд, ки яке маънодод карда дувумро пурра мегардонад. Барои расмиятпарастон, пайравӣ намудани суннат таъмини асосии ҳаёти мӯъмин аст. Ягон ҳуқуқшиноси [[ислом]] ([[фиқҳ]]) боэътимод ҳисоб намехӯрад, агар дониши комил дар боби суннат надошта бошад.