Аминҷон Шукӯҳӣ: Тафовут байни таҳрирҳо
Content deleted Content added
х викифонидан |
х Гурӯҳ |
||
Сатри 4:
|Акс =
|Тавсифи акс =
|Зодрӯз = [[10 июн]]и [[соли 1933|1933]]
|Зодгоҳ = [[ноҳия]]и [[Хуҷанд]]
|Намуди фаъолият = [[шоир]], [[нависанда]], [[тарҷумон]], дромнавис
}}
'''Аминҷон Шукӯҳӣ''' — [[шоир]], [[нависанда]], [[тарҷумон]], дромнавис, узви [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] (2008), [[Шоири халқии Тоҷикистон]] (1994).
Line 21 ⟶ 14:
==Эҷодиёт==
Нахустин [[шеър]]аш соли 1942 дар газетаи «Стахановчӣ» ба табъ расидааст. Аввалин маҷмӯаи шеърҳояш «Суруди [[чашма]]сор» соли 1948 чоп шудааст, ки аз эҳсоси баланди [[ватан]]дӯстӣ ва ошиқонаи шоири навқалам дарак медоданд ва бо [[забон]]и содаю равонашон ҷозиб буданд. Ҳамин хусусиятҳо дар [[ашъор]]и маҷмӯаҳои «[[Ватан]]и сулҳ» (1952), «[[Рӯз]]ҳои мо» (1954-1955), «Садои [[дил]]» (1956), достони «[[Кӯча]]боғи ошиқон» (1962), силсилаи шеърҳои «Муҳаббат ва оила» (1962), «Нафаси гарм» (1964), «Арзи [[қалам]]» (1971), [[китоб]]и дубайтию [[рубоӣ|рубои]]ҳои «[[Чормағз]]» (1973) ва ғ. боз ҳам тақвият ёфта, шӯҳрату маҳбубияти [[муаллиф]]ашонро дар миёни мардуму аҳли [[қалам]] таъмин доштаанд. Баргузидаҳои [[ашъор]]и [[муаллиф]] баъди сараш дар гулчину маҷмӯаҳои «Кӯчабоғи ошиқон», (1984), «Шохаи райҳон» (2003) ва «[[Барг]]ҳои тиллоӣ» (2014) ба табъ расидаанд. Ба туфайли маҷмӯаҳои ашъори «Ил-18 омад» (1968), «Баррачаи дупо» (1964), қиссаҳои «[[Об]] аз куҷо меояд?» (1969), «Асад ва Самад» (1972) бачаҳоро бо воқеаҳои мухталифи зиндагӣ ва шахсони гуногунхислат ошно гардонда, дар шинохти неку бад имдодашон расондааст. Аввалин асари мансури нисбатан калони ӯ [[ҳикоя]]и «Шаҳло» буд, ки соли 1964 ҳамроҳи Ҳилолиён Аскар навиштааст. Баъдан, дар ҳамқаламии А.Ҳилолиён [[қисса]]ҳои «Шаҳло ва Шифо», «Имзои шахсӣ» (1967), [[роман]]и «Печутоби [[роҳ]]ҳо» (1977 1978) ва «Садафи сиёҳ» (1974)-ро пешкаши хонандагон намудааст. Худ боз [[муаллиф]]и [[қисса]]и «Парии ҷазира» (1973) аст. Яке аз устодони мумтози шеъри лирикии тоҷик ба ҳисоб рафта, бисёре аз шеърҳояш оҳангбандӣ шуда, ба таронаҳои маҳбуби мардум табдил ёфтаанд. Драмаҳои «Кӯчабоғи ошиқон (1964), «Шабҳои фироқ» (1968), «МИВО» (1970), либреттои операи «Бозгашт» (1967), ки ба қалами ӯ тааллуқ доранд дар саҳнаҳои [[театр]]и [[Душанбе]]ю [[Хуҷанд]] мавриди намоиш қарор гирифтаанд. Дар заминаи қиссаи «[[Об]] аз куҷо меояд?» филми бадеӣ ҳам офарида шудааст, ки мақбули умум аст. Баъзе аз навиштаҳояшро ба [[забон]]ҳои гуногун тарҷума ва чоп кардаанд. Худаш осори алоҳидаи [[Александр Пушкин|А.С.Пушкин]], [[Михаил Юревич Лермонтов|М.Ю.Лермонтов]], О.Райнис, В.Сурков ва дигаронро ба [[тоҷикӣ]] гардондааст.▼
▲маҷмӯаи шеърҳояш «Суруди [[чашма]]сор» соли 1948 чоп шудааст, ки аз эҳсоси баланди [[ватан]]дӯстӣ ва ошиқонаи шоири навқалам дарак медоданд ва бо [[забон]]и содаю равонашон ҷозиб буданд. Ҳамин хусусиятҳо дар [[ашъор]]и маҷмӯаҳои «[[Ватан]]и сулҳ» (1952), «[[Рӯз]]ҳои мо» (1954-1955), «Садои [[дил]]» (1956), достони «[[Кӯча]]боғи ошиқон» (1962), силсилаи шеърҳои «Муҳаббат ва оила» (1962), «Нафаси гарм» (1964), «Арзи [[қалам]]» (1971), [[китоб]]и дубайтию [[рубоӣ|рубои]]ҳои «[[Чормағз]]» (1973) ва ғ. боз ҳам тақвият ёфта, шӯҳрату маҳбубияти [[муаллиф]]ашонро дар миёни мардуму аҳли [[қалам]] таъмин доштаанд. Баргузидаҳои [[ашъор]]и [[муаллиф]] баъди сараш дар гулчину маҷмӯаҳои «Кӯчабоғи ошиқон», (1984), «Шохаи райҳон» (2003) ва «[[Барг]]ҳои тиллоӣ» (2014) ба табъ расидаанд. Ба туфайли маҷмӯаҳои ашъори «Ил-18 омад» (1968), «Баррачаи дупо» (1964), қиссаҳои «[[Об]] аз куҷо меояд?» (1969), «Асад ва Самад» (1972) бачаҳоро бо воқеаҳои мухталифи зиндагӣ ва шахсони гуногунхислат ошно гардонда, дар шинохти неку бад имдодашон расондааст. Аввалин асари мансури нисбатан калони ӯ [[ҳикоя]]и «Шаҳло» буд, ки соли 1964 ҳамроҳи Ҳилолиён Аскар навиштааст. Баъдан, дар ҳамқаламии А.Ҳилолиён [[қисса]]ҳои «Шаҳло ва Шифо», «Имзои шахсӣ» (1967), [[роман]]и «Печутоби [[роҳ]]ҳо» (1977 1978) ва «Садафи сиёҳ» (1974)-ро пешкаши хонандагон намудааст. Худ боз [[муаллиф]]и [[қисса]]и «Парии ҷазира» (1973) аст. Яке аз устодони мумтози шеъри лирикии тоҷик ба ҳисоб рафта, бисёре аз шеърҳояш оҳангбандӣ шуда, ба таронаҳои маҳбуби мардум табдил ёфтаанд. Драмаҳои «Кӯчабоғи ошиқон (1964), «Шабҳои фироқ» (1968), «МИВО» (1970), либреттои операи «Бозгашт» (1967), ки ба қалами ӯ тааллуқ доранд дар саҳнаҳои [[театр]]и [[Душанбе]]ю [[Хуҷанд]] мавриди намоиш қарор гирифтаанд. Дар заминаи қиссаи «[[Об]] аз куҷо меояд?» филми бадеӣ ҳам офарида шудааст, ки мақбули умум аст. Баъзе аз навиштаҳояшро ба [[забон]]ҳои гуногун тарҷума ва чоп кардаанд. Худаш осори алоҳидаи [[Александр Пушкин|А.С.Пушкин]], [[Михаил Юревич Лермонтов|М.Ю.Лермонтов]], О.Райнис, В.Сурков ва дигаронро ба [[тоҷикӣ]] гардондааст.
==Мукофот==
Line 44 ⟶ 36:
[[Гурӯҳ:Ҷоизаи давлатии ба номи Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ]]
[[Гурӯҳ:Дорандагони унвонҳои фахрӣ аз Тоҷикистон]]
[[Гурӯҳ:
[[Гурӯҳ:Зодагони соли 1933]]
| |||