|
|Забони осор = [[забони тоҷикӣ]]
|Мукофотҳо = ордени “Дӯстии халқҳо”, “Нишони Фахрӣ”, [[Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абӯабдуллоҳ Рӯдакӣ]] (1972), Ходими шоистаи санъати Тоҷикистон,
|Ҷоизаҳо =
|Lib =
|Сайт =
}}
'''Ғанӣ Абдулло''' - ([[11 март]]и соли [[1912]], гузари Cӯфӣ Розиқи ш. [[Самарқанд]] – [[28 январ]]и соли [[1984]], ш. [[Душанбе]]), драматург, шоир, Ходими хизматнишондодаи санъати Тоҷикистон (1962), дорандаи Ҷоизаи давлатии ба номи Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ (1972), узви Иттифоки нависандагони Тоҷикистон (1934).
==Тарҷумаи ҳол==
Соли 1932 факултаи филологияи Донишкадаи давлатии омӯзгории Самарқандро хатм карда, ба Душанбе омадааст. Корманди илмии Пажӯҳишгоҳи омӯзгории Комиссариати маориф, котиби ИН Тоҷикистон, роҳбари бадеии [[Театри давлатии академии драмавии ба номи А. Лоҳутӣ]] будааст. Ширкатвари Анҷумани якуми нависандагони шӯравӣ (1934),
== Эҷодиёт ==
Оғози фаъолияти эҷодияш ба ибтидои солҳои сиюми асри гузашта рост меояд. Маҷмӯаҳои ашъораш “Ситораҳои«Ситораҳои сохтмон”сохтмон» (Д., 1932) ва “Бо«Бо номи Веддинг» (1933) дар Тошканд ба табъ расидааст. Соли 1935 дар Душанбе маҷмӯаи шеърҳои тоҷикияш «Садо» ва достони «Ду соҳил»-аш ба табъ расидаанд. Ҳамзамон, чанд мақолаи илмияш интишор ёфтаанд, ки «Ҷалол Икромӣ ва эҷодиёти ӯ» (1933) аз он шумул аст. Дар ин муддат чанд мақолаи илмиаш ба табъ расидаанд. Яке аз онҳо “Ҷалол«Ҷалол Икромӣ ва эҷодиёти ӯ”ӯ» (1933). Аз ин баъд ба навиштани асарҳои саҳнавӣ миён бастааст. Муаллифи драмаҳои “Вахш”“Вахш» (1933); варианти дуюмаш “Водии«Водии бахт”бахт» (1934), “Рустам«Рустам ва Сӯҳроб”Сӯҳроб» (бо ҳамқаламии А.Пирмуҳаммадзода, 1935), “Шӯриши«Шӯриши Восеъ” (1936), “Пеш«Пеш аз субҳ”субҳ» (1949), “Шарафи«Шарафи инсон”инсон» (1956), «Суруди “Суруди кӯҳсор”кӯҳсор», “Тӯфон”«Тӯфон» (бо ҳамқаламии Шамсӣ Қиёмов, 1957), “Ҳуррият”«Ҳуррият» (1964), “Мо«Мо аз Боми Ҷаҳон”Ҷаҳон» (1965), “Ҷомӣ«Ҷомӣ ва Навоӣ”Навоӣ» (1969), “Сарбозони«Сарбозони инқилоб”инқилоб» (1971), “Фарёди«Фарёди ишқ”ишқ» (1975), “Ситораҳои«Ситораҳои умед”умед» (1975, дар бораи Шириншо Шотемуров), “Шамъи«Шамъи маърифат”маърифат» (1978, дар бораи С.Айнӣ), “Мурғи«Мурғи саҳар”саҳар» (1980, дар бораи А.Лоҳутӣ) , “Рухшона”«Рухшона» (1982). Соли 1972 барои драмаҳои “Ҳуррият”«Ҳуррият» ва “Сарбозони«Сарбозони инқилоб”инқилоб» сазовори Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи А. Рӯдакӣ гардидааст. Беҳтарин асарҳояш дар маҷмӯаи “Ҳуррият”“Ҳуррият» (1972) гирд оварда шудаанд. Бисёр асарҳои нависандагони рус ва ҷаҳон, аз ҷумла, пиесаи “Духтари«Духтари бебисот”бебисот»-и А.Островский, “Ҷавоне аз шаҳри мо”мо»-и К.Симонов, “Платон«Платон Кречет”Кречет»-и А.Корнейчук, “Арӯси«Арӯси оташ”оташ»-и Ҷ.Ҷабборлӣ, “Қурбонӣ”«Қурбонӣ»-и Р.Такҳур, “Доми«Доми фиреб”фиреб»-и Т.Драйзер ва диг. ба тоҷики гардонидааст. Бисёр асарҳояш ба забонҳои русию ӯзбекӣ ва дигар забонҳо тарҷума ва саҳнагузорӣ шудаанд. Асарҳои ҷудогонаи Р.Такур, М.Горкий, Т.Драйзер, А.Островский, К.Симонов, А.Корнейчук ва дигаронро ба тоҷикӣ гардондааст.<ref> Адибони Тоҷикистон (маълумотномаи мухтасари шарҳиҳолӣ)./Таҳия ва танзими Асрори Сомонӣ ва Маҷид Салим. – Душанбе, «Адиб», 2014, – с. 18-19 ISBN 978-99947-2-379-9 </ref><ref>Аслҳо ва наслҳо. – Душанбе, 2013, - с.13-14</ref>.
== Мукофоту ҷоизаҳо==
* ордени “Дӯстии халқҳо”,
* “Нишони Фахрӣ”,
==Манобеъ==
{{эзоҳЭзоҳ}}
== Пайванди беруна ==
* [http://feb-web.ru/feb/kle/kle-abc/ke9/ke9-0183.htm?cmd=2&istext=1 «Краткая литературная энциклопедия», т.9, М., 1978]
* [http://news.tj/ru/newspaper/article/slovo-ob-ottse Рашид Г. Абдулло. Слово об отце]
|
