Асируддин Абҳарӣ: Тафовут байни таҳрирҳо
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Сатри 1:
{{Олим}}
'''Асируддин Абҳарӣ Муфаззал ибни Умари Самарқандӣ''' (? – [[1301]], [[Туркия]]) — [[файласуф]], [[олим]] ва [[шоир]]и асри 13 [[форс]]у [[тоҷик]]. ▼
▲'''Асируддин Абҳарӣ Муфаззал ибни Умари Самарқандӣ''' (?
== Зиндагинома ==
Шарҳи ҳол ва зиндагии овони кӯдакию наврасиаш маълум нест. Баъди истилои муғул ба [[Сурия]] ҳиҷрат кард ва чанд сол дар Димишқ зист. Баъд ба Туркия рафт ва то охири умр он ҷо монд. Абҳарӣ бо [[Насируддини Тусӣ]] аз рӯи масъалаҳои гуногуни фалсафӣ мукотиба доштааст.
== Асарҳо ==
Асарҳои муҳимтаринаш инҳоанд: «Танзил-ул-афкор» («Тартиби фикрҳо»), «Кашф-ул-ҳақоиқ» («Кашфи ҳақиқатҳо»), «Исоғуҷӣ»
== Масъалаҳои фалсафи ва мантиқи ==
Абҳарӣ моддаву сурат, ҳаракату замон, халову макон, таносуби ҳиссу ақл, ҳад, расм, қазия, қиёс ва бурҳон барин масъалаҳои фалсафиву мантиқро мавриди баҳс қарор додааст. Дар ҳалли масъалаҳои фалсафӣ байни фалсафаи машшоъ (нигар Машшоия) ва калом мекалавид. Чунончи, офариниши оламро қоил бошад ҳам, онро баробари Худо азалию абадӣ медонист. Абҳарӣ нақши ҳиссу ақлро дар ҷараёни маърифат баланд арзёбӣ намуда, донисташаванда будани оламро эътироф мекард. Абҳарӣ чун шоир низ шӯҳрат дошт. Девони ашъораш шомили се ҳаз. байт будааст. Дар рубоиҳояш ба Умари Хайём пайравӣ кардааст. Абёти зерин аз ӯст:
:::: Мискин дили ман чу маҳрами роз наёфт,
:::: В-андар қафаси ҷаҳон ҳамовоз наёфт.
:::: Андар сари зулфи моҳрӯе гум шуд,
:::: Торикшабе буду касаш боз наёфт.
:::: То кай мадади нафси бадомӯз кунам,
:::: Халқе зи вуҷуди худ ғамомӯз кунам.
:::: Минбаъд бар онам, ки ба қурсе чу фалак,
:::: Рӯзе ба шабе ораму шаб рӯз кунам.
Line 58 ⟶ 27:
== Адабиёт ==
* Аҳвол ва осори Хоҷа Насируддини Тусӣ, таълифи Мадрасии Разавӣ, чопи дуюм, Т., 1370;
* Диноршоев М., Философия Насируддина Туси, Д., 1968.
== Сарчашма ==
| |||