Антагонист (аз юн.-қад. ἀνταγωνιστής юн.-қад. ἀνταγωνιστής "рақиби, даъвогар" ← ἀντί «муқобил» + ἀγωνίζομαι "мубориза бурдан", ἀγωνιστής "мубориз») — дар осори бадеӣ: персонажи мухолифи қаҳрамони асосӣ (протагонист) дар роҳи ноил шудан ба ҳадафҳояш. Мавқеи антагонист-протагонист яке аз қувваҳои имконпазири конфликти марказии асар мебошад. Амалҳои антагонист на танҳо монеаҳоеро ба вуҷуд меоранд, ки қаҳрамон бояд онҳоро бартараф намояд, балки ҳамчун сабаби инкишофи характери қаҳрамон (протагонис низ шуда метавонад[1]. Мавҷудияти сюжети бидуни антагонист низ имконпазир аст[2].

Антагонистро набояд бо антиқаҳрамон — қаҳрамон, ки дорои хислатҳои манфӣ дорад, иштибоҳ кард.

Нигаред вироиш

Эзоҳ вироиш

  1. Louis E. Catron. Antagonist // Elements of Playwriting. — 1993. — С. 80—81.
  2. Sam Smiley. Playwriting: the structure of action. 1971. стр. 56