Барқгардóн — таҷҳизотест барои аз зарбати барқ муҳофизат кардани бино, иншооти саноатӣ, нақлиётӣ, коммуналӣ ва ғайра.

Барқгардон

Таърих вироиш

Тахмин меравад, ки барқгардонро соли 1752 Бенҷамин Франклин кашф кардааст (ҳарчанд иншооти барқгардондошта то ин вақт низ сохта шуда буданд, масалан, Манораи Навян, лаклакҳои коғазии Жак Ром).

Мушаххасҳо ва вижагиҳо вироиш

Барқгардон аз барққабулкунак, заминвасла ва ҷараёнгузарон, ки онро ба замин мепайвандад, иборат аст. Унсурҳои барқгардон ба ҳам пайваст карда шуда, дар асос мустаҳқам мегарданд. Азбаски эҳтимолияти объекти рӯизаминиро задани барқ бо мурури баландии он меафзояд, барқгардонро дар масофаи ба қадри имкон баланд дар худи объекти муҳофизатшаванда, ё чун иншооти алоҳида дар назди объект мешинонанд.

Анвоъ вироиш

Навъи барқгардонро мувофиқи шароити маҳал муқаррар мекунанд. Тахлияи электрикии атмосферӣ аз барқгардон гузашта, ба замин меравад ва ба объекти муҳофизатӣ осеб намерасонад. Барои ҳифзи хатҳои алоқа дар симчӯбҳо сими барқгардонро тавре мешинонад, ки аз нӯги симчӯб 10-15 см болотар бошад. Нӯги дигари барқгардонро ба замин васл мекунанд. Ҷараёнгузаронро аз маводди ғайриноқил низ сохтан мумкин аст. Баъзан барқгардонро чун унсури ороишии бино ё иншоот (масалан, боднамо) ба кор мебаранд.

Эзоҳ вироиш

Сарчашма вироиш