Бишоро ал-Хурӣ

Бишоро ал-Хурӣ (1890—1964, ар. بشارة الخوري‎) — сиёсатмадор ва арбоби давлатии Лубнон. Нахустин президенти Лубнон (1943—1952).

Бишоро ал-Хурӣ
ар. بشارة الخوري‎
Prime Minister of Lebanon[d]
5 май 1927 — 10 август 1928
Пешгузашта	Auguste Adib Pacha[d]
Ҷонишин	Habib Pacha Es-Saad[d]
Prime Minister of Lebanon[d]
9 май 1929 — 11 октябр 1929
Пешгузашта	Habib Pacha Es-Saad[d]
Ҷонишин	Émile Eddé[d]
President of Lebanon[d]
21 сентябр 1943 — 11 ноябр 1943
Пешгузашта	Petro Trad[d]
Ҷонишин	Émile Eddé[d]
President of Lebanon[d]
22 ноябр 1943 — 18 сентябр 1952
Пешгузашта	Émile Eddé[d]
Ҷонишин	Камил Шамъун
Member of the Parliament of Lebanon[d]
1929 — 1937
Таваллуд	10 август 1890(1890-08-10) Rechmaya[d], Aley District[d], Вилояти Кӯҳи Лубнон, Лубнон
Даргузашт	11 январ 1964(1964-01-11) (73 сол) Байрут, Лубнон
Мадфан	Ra's al Nab' Cemetery[d]
Фарзандон	Huguette Caland[d] ва Michel el-Khoury[d]
Ҳизб	Constitutional Bloc[d]
Таҳсилот	Saint Joseph University[d] Донишгоҳи Порис (1912)
Эътиқод	Калисои морунӣ ва Maronites[d]
Ҷоизаҳо
Парвандаҳо дар Викианбор

Зиндагинома

Бишоро ал-Хурӣ дар Решмиеҳ дар Вилояти Кӯҳи Лубнон дар оилаи маронӣ таваллуд шудааст. Дар Байрут ва Порис ҳуқуқ омӯхтааст. Баъди Ҷанги якуми ҷахон вай дар суди Байрут машваратчӣ шуд. Ба ҳайси ҳуқуқшинос Бишоро ал-Хурӣ бо иштирокаш дар мурофиаи соли 1935 маъруф аст, вақте ки ӯ тавонист бегуноҳии Абдулҳамид Карамеҳро (нахуствазири ояндаи Лубнон), ки дар куштор муттаҳам мешуд, исбот кунад.

Аз охири солҳои 1920 бо фаъолияти сиёсӣ машғул буд, дар интихоботи соли 1927 вакили парлумони Лубнон интихоб шуд, дар давраи ваколати Фаронса ду маротиба — аз 5 майи соли 1927 то 10 августи соли 1928 ва аз 9 май то октябри соли 1928 сарвазир буд. Ал-Хурӣ тарафдори истиқлоли Лубнон ва асосгузори ҳизби «Ад-дустур» буд. 21 сентябри соли 1943 вай президенти Лубнон интихоб шуд. 8 ноябри соли 1943 парлумони Лубнон моддаҳоеро, ки соҳибихтиёрии кишварро ба манфиати соҳиби мандат — Фаронса маҳдуд мекунанд ва аз Конститутсияи кишвар хориҷ кард. Ба ин муносибат қӯшунҳои Фаронса 11 ноябр Бишоро ал-Хуриро ҳамроҳи дигар тарафдорони Лубнони мустақил дастгир карда, дар қалъаи Рашая зиндон карданд. Илова бар ин, Голлистҳои фаронсавӣ парлумонро пароканда карданд ва конститутсияро боздоштанд Амалҳои мақомоти Фаронса дар кишвар ва дар тамоми ҷаҳони араб боиси хашму ғазаб шуданд, эътирозҳои оммавӣ дар Лубнон оғоз шуданд, ки мақомоти Фаронсаро маҷбур карданд, ки маҳбусон, аз ҷумла Бишороро 22 ноябри соли 1943 озод кунанд. Аз он вақт инҷониб, ин сана ҳамчун иди миллӣ — Рӯзи истиқлолияти Лубнон ҷашн гирифта мешавад.

Бишоро ал-Хурӣ 22 ноябри соли 1943 ба мансаби президент баргашт ва то 18 сентябри соли 1952 дар ин вазифа буд. Яке аз муҳимтарин дастовардҳои давраи раёсати ӯ ин таҳияи тарҳи Паймони Миллӣ аст, ки созишномаи байни раҳбарони масеҳӣ ва мусалмонии Лубнон аст, ки дар асл асоси сохти конститутсиониро дар ин кишвар ташкил медод, ҳарчанд он ба таври расмӣ дар Конститутсия сабт нашудааст.

Давраи президентии Бишоро ал-Хурӣ бо афзоиши назарраси иқтисодии кишвар назаррас буд, аммо иштироки Лубнон дар ҷанги якуми арабу Исроил дар солҳои 1947—1949, инчунин ба қаламрави он ворид шудани 100 ҳазор гурезаҳои фаластинӣ ба иқтисоди Лубнон осеб расонд. Ин омилҳо дар баробари шубҳаҳои фасод дар маъмурияти президент намоишҳои оммавиро ба амал оварданд, ки 18 сентябри соли 1952 Бишоро ал-Хуриро маҷбур карданд, ки истеъфо диҳад. Баъди ба истеъфо рафтанаш то дами марг дар вазифаи роҳбари ҳизби «Ад-дустур» буд.