Лағмон (форсӣ: لغمان) навъи таом, ки аз хамири тор - тор буридаи дар об пухта ва аз қайлаи гӯшти қима, пиёз, сабзӣ, картошкаю нахӯд тайёр мекунанд.[1]

2.Лағмон, лагман

Ин навъи таомро аз хамири буридаи махсус, гўшт, пиёз, сабзӣ, картошка, помидор, сирпиёз, об, намак ва дигар маводҳои хушбўйкунанда омода мекунанд. Гўшту сабзавотро ба шакли мукааб реза менамоянд. Ба дег аввал шўрбои онро тайёр карда, зуволаро ба мисли угро, аммо андаке ғафстар бурида, ба дег меандозанд. лағмони тайёршударо ба табақҳо кашида, бо кабудӣ ва чакка оро медиҳанд. Баъзан обашро бештар карда, ба косаҳо низ мекашанд. Дар саросари кишвар фаъол аст.

Адабиёт вироиш

  • Ершов Н. Пища // Таджики Каратегина и Дарваза. Вып.2, – Душанбе, 1970.
  • Лағмон // Энсиклопедияи мухтасари рўзгордорӣ. – Д., 1988, – с. 144.
  • Шовалиева М. История кулинарной культуры таджикского народа. – Душанбе: Дониш, 2015 [2]


Нигаред низ вироиш

Эзоҳ вироиш

  1. Словари и энциклопедии на Академике/Лағмон
  2. Феҳристи миллии фаҳанги ғайримоддӣ /Natioal list of intangible cultural hertage/ Пажӯшиҳгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилооти Вазорати фарҳанги ҶТ – Душанбе: «Аржанг» 2016, – С. 166