Мафкура — маънои мафҳум, ғоя, таълимотро дорад, ба ибораи дигар бошад, маънояш низоми ақидаҳо нисбат ба табиат, ҷамьият, шахсият, арзишҳо ва меъёрҳои ин ё он синф, яъне мақсадҳо ва тарзу усулҳои ба даст овардани онон, ки ба муносибатҳои моддӣ, пеш аз ҳама, ба муносибатҳои истеҳсолии дар дохили ҷамъият буда вобастагӣ доранд, мебошад. Асоси мафкураро гояҳои фалсафӣ, сиёсӣ, иқтисодӣ, маънавй, динӣ ва эстетикӣ ташаккул медиҳанд. Мафкура аз тамоюлҳо, мактабҳо, ҷараёнҳои сершумор иборат асг, ки дар бисёр маврид оид ба ҳалли ин ё он масъала онҳо мухолифи якдигар мебошанд. Аммо бо баробари арзи вуҷуд доштани ин тафовутҳо тамоюлҳои мазкур дар заминаи ягонаи сохтори иҷтимоӣ баромад менамоянд.[1]

Нигаред низ вироиш

Эзоҳ вироиш

  1. Фарҳанги истилоҳоти ҳуқуқ / Зери таҳрири Маҳмудов М.А. — Душанбе: ЭР-граф, 2009. — с. 280