Муҳаммад ибни Тоҳир

Муҳаммад ибни Тоҳир ибни Абдуллоҳ (ар. محمد بن طاهر بن عبدالله‎), Муҳаммади Хуросонӣ (форсӣ: محمد خراسانی‎; асри IX, Нишопур910) — вопасин амири тоҳирии Хуросон (862—873), амири Бағдод (885—889), писари Тоҳир ибни Абдуллоҳ.

Муҳаммад ибни Тоҳир ибни Абдуллоҳ
ар. محمد بن طاهر بن عبدالل
862 — 873
Таваллуд асри IX
Даргузашт 910
Падар Тоҳир ибни Абдуллоҳ

Ҳукмронӣ вироиш

Муҳаммад ибни Тоҳир дар умури давлатдорӣ шоистагии падару бобояшро надошт ва машғул ба айшу ишрат буд. Дар аҳди ҳукумати ӯ қиёми алавиёни Табаристон авҷ гирифта, шӯриши айёрон бо сарварии Яъқуб ибни Лайс шиддат гирифт. Дар охири давраи ҳукмронии Тоҳириён танҳо пойтахт Нишопур дар ихтиёри онҳо қарор дошту бас. Яке аз минтақаҳои ноороми Тоҳириён Табаристон буд, ки дар ин ҷо шӯришҳои пай дар пайи алавиён сар зад ва боиси тамоман заиф шудани қудрати Тоҳириён шуд. Дур шудан аз мардуми одӣ ва фаромӯш сохтани арзу ниёзи мардуми ситамкашида Тоҳириёнро аз такягоҳи иҷтимоӣ маҳрум сохт ва ин сабаби аслии заволи қудрати онҳо гардид[1].

Эзоҳ вироиш

  1. Ҳотамов Н. Б., Довудӣ Д., Муллоҷонов С., Исоматов М. Таърихи халқи тоҷик (Китоби дарсӣ). — Душанбе, 2011. — с. 96-97.

Адабиёт вироиш