Рӯзбеҳон Абумуҳаммад ибни Абунасри Шерозӣ (форсӣ: روزبهان ابومحمدبن ابی نصربن روزبهان بقلی فسایی شیرازی‎; 1129, Шероз1213, ҳамон ҷо) — мутафаккири мутасаввиф ва шоири форс-тоҷик, аз хонадони ҳайламиён.

Рӯзбеҳони Бақлӣ
Таърихи таваллуд: 1128[1][2][3][…]
Зодгоҳ:
Таърихи даргузашт: 1209[1][2][3][…]
Навъи фаъолият: шоир, ориф, файласуф
Забони осор: форсӣ[1]
 Парвандаҳо дар Викианбор

Зиндагинома вироиш

Ӯро Фасоӣ ё Бақлӣ низ гӯянд. Рӯзбеҳон улуми адабро дар назди олимони намоён Фахруддини Марям ва Алӣ ибни Муҳаммади Табрезӣ омӯхтааст. Дар тариқати сӯфия муриди Сироҷуддин Халифа буд. Ба Рӯзбеҳон зиёда аз 60 асарро нисбат медиҳанд. «Мантиқу-л-асрор», «Мувашшад», «Кашфу-л-асрор», «Масолику-т-тавдид», «Туҳфату-л-муҳиббин», «Алмафотеҳ фӣ шарҳи-л-масобеҳ» ва амсоли он аз муҳимтарин таълифоти Рӯзбеҳон мебошанд.

Эзоҳ вироиш

Адабиёт вироиш

  • Бертельс Е. Э. Суфизм и суфийская литература, М., 1963.
  • Рӯзбеҳон / М. Султонов // Плешко — Сақил. — Д. : СИЭСТ, 1986. — (Энциклопедияи Советии Тоҷик : [дар 8 ҷ.] / сармуҳаррир М. Д. Диноршоев ; 1978—1988, ҷ. 6).