Суръат Халилов

Суръат Муҳаммадович Халилов — оҳангсоз, омӯзгор, профессори Консерваторияи миллии Тоҷикистон ба номи Т. Сатторов. Узви Иттифоқи оҳангсозони Тоҷикистон (1972).

Суръат Халилов
Суръат Муҳаммадович Халилов
Таърихи таваллуд	8 феврал 1942(1942-02-08) (82 сол)
Зодгоҳ	шаҳри Душанбе
Пеша(ҳо)	омӯзгор,оҳангсоз

Зиндагинома

Суръат Муҳаммадович Халилов 8 феврали 1942 дар шаҳри Душанбе таваллуд шудааст, фарзанди Муҳаммад Халилов аст. Омӯзишгоҳи мусиқии ш.Душанбе (1963), Консерваторияи давлатии ш. Тошканд ба номи А.Ашрафиро хатм кардааст (1969). Омӯзгор, мудири кафедраи ДДОТ ба номи Т. Шевченко (1969—1973). Омӯзгор, дотсент, мудири кафедра, декани Донишкадаи давлатии санъати Тоҷикистон ба номи М. Турсунзода (аз соли 1973—2003), раиси Раёсати Фонди мусиқии Иттифоқи оҳангсозони Тоҷикистон (аз с.1989). Омӯзгор, декан ва мудири кафедра, профессори Консерваторияи миллии Тоҷикистон ба номи Т. Сатторов (аз с. 2003 — то холо)

Эҷодиёт

Дар аксари жанрҳои мусиқи асарҳо эҷод кардааст. Муаллифи

• «Достон барои виолончел ва фортепиано» (1962),
• «Увертюраи „Ҷавонӣ“ барои оркестр» (1963),
• «Вариатсия барои фортепиано» (1964),

достони симфонии

• «Тоҷикистони ман» (1967),
• «Консерт барои фортепиано бо ҳамовозии оркестр» (1968),
• «Симфония ба хотираи В. И. Ленин» (1969),
• «Пиеса барои труба ва фортепиано» (1970),

суруд ва романсҳои

• «Ҷавонӣ» (1987),
• «Моҷарои обфурӯш» (1987),
• «Боғбон ва мири ғазаб» (1988) ва ғ.

Ҷоизаҳо

• Аълочии фарҳанг ва маорифи Тоҷикистон,
• Медали «Хидмати Шоиста» (2006)