Абдулмалик Исомӣ (форсӣ: عبدالملک عصامی‎; зод. 1311[1][2]) — таърихнигори форсизабони Ҳинд, муаллифи «Футӯҳу-с-салотин».

Абдулмалик Исомӣ
Таърихи таваллуд 1311[1][2]
Кишвар

Зиндагинома вироиш

Наса­баш бо панҷ восита ба вазири халифаҳои аббосӣ — Фах­руддини Исомӣ мерасад, ки дар аҳди Шамсуддини Ил­тутмиш аз Бағдод ба Ҳинд омада, вазир таъйин шуда буд. Ҷадди дигараш Зуҳайрулмамолик писари Фахруддини Исомӣ буд, ки дар аҳди Носируддин мансаби вакилдари­ро ба уҳда дошт. Исомӣ баъдан аз бобои худ бо номи Изоуд­дини Исомӣ ёд мекунад, ки дар замони ҳукмронии Ғиё­суд дини Балбан мансаби сипаҳсолорӣ дошта, таърихни­гор зери тарбияи ӯ ба камол расида буд. Исомӣ тақр. соли 1311 таваллуд шуда, то 16­солагӣ дар Деҳлӣ зиндагӣ дошт. Ӯ ҳангоми интиқоли пойтахт аз Деҳлӣ ба Давлатобод (1326—1327) ҳамроҳи дигар сокинони шаҳр ба таври иҷборӣ муҳоҷир шуда, баъди фавти бобояш дар роҳи сафар ятим монд. Исомӣ то соли 1351 дар Давлатобод иқомат карда, бо пуштибонии қозӣ Баҳоуддин ба дарбори Алоуддини Баҳ­маншоҳ роҳ ёфт. Исомӣ пеш аз сафари Ҳиҷоз хост аз худ дар Ҳиндустон ёдгоре гузорад, то номи худ ва гузаштаго­нашро дар таърих сабт кунад ва ҳамин тариқ ба навишта­ни «Футуҳу­с­салотин» шурӯъ кард. Ӯ ин асарашро зери сарпарастии султон Алоуддин дар ҳаҷми 12 ҳазор байт, дар муддати 5 моҳу 9 рӯз дар пайравии «Шоҳнома»­и Фирдавсӣ таълиф кард. Исомӣ дар «Футуҳу­с­салотин» таъ­рихи тохтутози мусулмононро ба Ҳинд аз замони ҳуҷуми Маҳмуди Ғазнавӣ то аҳди Муҳаммади Туғлақ шоҳ инъи­кос кардааст. Ин китоб бо номи «Шоҳномаи Ҳинд» низ машҳур аст. Китоби Исомӣ идомаи «Шоҳнома»­и Фир дав­сист, зеро Фирдавсӣ дар «Шоҳнома» аз Ҳазрати Одам то Маҳмуди Ғазнавӣ қиссаҳои шоҳонро баён намудааст. Исомӣ он ҳамаро дар дебоча ба таври мухтасар ҷой дода, баъдан лашкаркашии султонҳои мусулмонро инъикос кардааст. Ба қавли худи Исомӣ, баъд аз он ки шабе дар хобаш бо Низо­мии Ганҷавӣ ҳамсуҳбат шуда, шогирдии ӯро қабул на­муд, ба навиштани «Футуҳу­с­салотин» шурӯъ ва ба «Хамса»­и Низомӣ пайравӣ кард.

Эзоҳ вироиш

Адабиёт вироиш