Азал (ар. ازل‎) — ҷовидон будан дар гузашта, замоне, ки ибтидо надорад, муқобили абад 1; ибтидои даҳр.

« Ин даҳонат зи азал ҳабби набот омадааст.
Зи шоҳ оташ ояд ҳаме бар сарам.
»

Азал// Азалл а.гумроҳтар; гумроҳтарин

« Афзал ар з-ин фузулҳо ронад
Номи афзал аз ин азал маниҳед.
»

Сарчашма

вироиш

Фарҳанги забони тоҷикӣ (иборат аз 2 ҷилд) Ҷ. 1 А – О./Дар зери таҳрири М.Ш.Шукуров, В.А.Капранов, Р.Ҳошим, Н.А. Маъсумӣ. – Москва 1969, - c. 44