«Бурҳони қотеъ» (форсӣ: برهان قاطع‎) — вожанома ва фарҳанги тафсирии форсӣ таълифи Муҳаммад Ҳусайни Бурҳон соли 1652 дар Ҳайдаробод (Ҳиндустон), фарогири беш аз 20 200 калимаву ибора, бо тартиби ҳарфҳои алифбои форсӣ.

Бурҳони қотеъ

Муаллиф: Muḥammad Ḥusayn ibn Khalaf Tabrīzī Burhān[d]

Дар «Бурҳони қотеъ» ба ҷуз луғоту истилоҳ, мақолу зарбулмасал ҳам шарҳ ёфтаст. Гоҳе, бо тафсири вожаву истилоҳ гунаи арабиву туркӣ ва ҳиндии он низ дарҷ гашта, монанди: «бӯза — (бар вазни кӯза) шаробе бошад, ки аз орди биринҷ ва арзан ва ҷав созанд ва дар Мовароуннаҳру Ҳиндустон бисёр хуранд ва танаи дарахтро низ гӯянд; додар (ба фатҳи солис, бар вазни модар) ба луғати Мовароуннаҳр ба маънии бародар бошад ва дӯстро низ гӯянд». Дар нигориши калимаҳои ҳамшаклу ҳамнигора (омограф)-и форсӣ-тоҷикиро бо туркӣ ва арабӣ, маъноҳои арабию туркии онҳо нигориш ёфтааст. «Бурҳони қотеъ» нахуст соли 1818 дар Калкатта, ба табъ расид. «Бурҳони қотеъ»-ро ба туркии усмонӣ Саййид Аҳмади Осим гардонда, ки соли 1835 дар Истанбул нашр шудааст. Муҳаммади Муин «Бурҳони қотеъ»-ро бо муқобала ва нақду иловаҳо дар чаҳор ҷилд солҳои 1952-56 нашр кард. Амон Нуров ба таҳияи матн ва нашри «Бурҳони қотеъ» пардохта, онро дар се ҷилд (1993, 2004, 2014) чоп кард.

Эзоҳ вироиш