Абдурраҳмони Ҷомӣ: Тафовут байни таҳрирҳо

Аз Ҷомӣ се девон, «[[Ҳафт авранг]]» (иборат аз ҳафт маснавӣ), «[[Баҳористон]]» ва «[[Чиҳил ҳадис]]» ба мо омадааст, ки ҳар кадоми онҳо дорои аҳамияти калони адабиву эстетики мебошанд. Абдураҳмони Ҷомӣ фаъолияти адабии худро аз сурудани ашъори лирики — [[ғазал]], [[қасида]], [[рубоӣ]], [[қитъа]] ва ғайра сар кардааст ва то охири умр онро давом додааст. Дар эҷодиёти шоир [[ғазал]] мавқеи асосӣ дорад. Масалан, дар девони аввал — «Фотиҳат-уш-шубоб» 1016 ғазал, дар девони дуюм — «Воситат-ул-икд» 493 ва дар девони сеюм — «ХотиматулҳаётХотимат-ул-ҳаёт» 296 ғазал омадааст, ки миқдори умуми онҳо 1805 ғазалро ташкил медиҳад. Ба ҳамин маъни ишора карда, худи шоир чунин мегӯяд: