|
|Вазифа= [[шоир]]
}}
'''Нурмуҳаммад Ниёзӣ''' — [[шоир]], узви [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] (1980),[[Шоири халқии Тоҷикистон]] (2012)
==Зиндагинома==
'''Нурмуҳаммад Ниёзӣ''' [[20 сентябр]]и соли [[1946]] дар деҳаи Рӯмони ноҳияи Хуҷанд (ҳозира [[ ноҳияи Бобоҷон Ғафуров ]]) ба ҷаҳон омадааст. Таҳсилро дар [[мактаби миёнаимиёна]]и зодгоҳаш оғоз карда, дар шаҳри[[шаҳр]]и [[Хуҷанд ]] анҷом додааст. Дастпарвари факултаи филологияи тоҷики [[Донишгоҳи миллии Тоҷикистон|Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон ба номи В.И.Ленин ]] буда, ду сол дар сафи Артиши Шӯравӣ хидмат кардааст. Фаъолияти меҳнатиро чун омӯзгор оғоз бахшида, баъдан дар Кумитаи садо ва симои вилоят ва ҳафтавори[[ҳафтанома]]и «Маданияти Тоҷикистон» ба ҳайси [[мухбир ]] фаъолият бурдааст. Чанде ходими Маркази тарғиби [[адабиёт ]], солҳои 1989-1994 котиби масъули шуъбаи Суғди [[Иттифоқи нависандагони ҷумҳурӣТоҷикистон]] будааст. Аз соли 1994 раиси Иттиҳодияи адибони ҷавони [[вилояти Суғд ]] мебошад. Барои китоби[[китоб]]и шеърҳои[[шеър]]ҳои «Аз ҳама дур» сазовори Ҷоизаи ба номи [[Камоли Хуҷандӣ ]] гаштааст. Аз шоирони[[шоир]]они соҳибзавқ буда, дар ашъораш[[ашъор]]аш асолату балоғати забони[[забон]]и шевои модариро мутаҷаллӣ сохта, дар тасвири манзара, офаридани образҳо ва корбурди васоити суханороӣ муваффақ аст. Мекӯшад баёнгари дарди миллат ва дармонбахши он бошад, хонандаро ба худогоҳию хештаншиносӣ ва эҳтироми армонҳои миллӣ ҳидоят кунад. Аз соли 1980 узви [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] мебошад. ▼
'''Нурмуҳаммад Ниёзӣ''' 20 сентябри соли 1946 дар деҳаи Рӯмони ноҳияи Хуҷанд
▲(ҳозира Бобоҷон Ғафуров) ба ҷаҳон омадааст. Таҳсилро дар мактаби миёнаи зодгоҳаш оғоз карда, дар шаҳри Хуҷанд анҷом додааст. Дастпарвари факултаи филологияи тоҷики Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон ба номи В.И.Ленин буда, ду сол дар сафи Артиши Шӯравӣ хидмат кардааст. Фаъолияти меҳнатиро чун омӯзгор оғоз бахшида, баъдан дар Кумитаи садо ва симои вилоят ва ҳафтавори «Маданияти Тоҷикистон» ба ҳайси мухбир фаъолият бурдааст. Чанде ходими Маркази тарғиби адабиёт, солҳои 1989-1994 котиби масъули шуъбаи Суғди Иттифоқи нависандагони ҷумҳурӣ будааст. Аз соли 1994 раиси Иттиҳодияи адибони ҷавони вилояти Суғд мебошад. Барои китоби шеърҳои «Аз ҳама дур» сазовори Ҷоизаи ба номи Камоли Хуҷандӣ гаштааст. Аз шоирони соҳибзавқ буда, дар ашъораш асолату балоғати забони шевои модариро мутаҷаллӣ сохта, дар тасвири манзара, офаридани образҳо ва корбурди васоити суханороӣ муваффақ аст. Мекӯшад баёнгари дарди миллат ва дармонбахши он бошад, хонандаро ба
худогоҳию хештаншиносӣ ва эҳтироми армонҳои миллӣ ҳидоят кунад. Аз соли 1980 узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон мебошад.
==Эҷодиёт==
Офаридаҳояш дар авроқи китобҳои[[китоб]]ҳои «Ниҳоли навбар», «Санги сабз», «Оташи[[Оташ]]и санг», «Аз ҳама дур», «Офтоби[[Офтоб]]и сӯхта», «Сафари шаҳри[[шаҳр]]и ишқ», «Васли танҳо», «Зангӯла зан!», «Реша дар санг», «Дарёи[[Дарё]]и дигар», манзумаҳои «Ангораи тавонгардил», «Тахти [[тоҷик]]» ва ғ. мебошад. Соли 2012 Нашриёти давлатии ба номи [[Раҳим Ҷалил]] ([[Хуҷанд]]) «Девони ғазалиёт»-и ӯро дастраси хонандагон намудааст.
ва ғ. мебошад. Соли 2012 Нашриёти давлатии ба номи Раҳим Ҷалил (Хуҷанд) «Девони ғазалиёт»-и ӯро дастраси хонандагон намудааст.
==Мукофот==
*Ҷоизаи ба номи Камоли Хуҷандӣ;
*Ордени «Шараф» (2004);
*Шоири халқии Тоҷикистон (2012)<ref> Адибони Тоҷикистон (маълумотномаи мухтасари шарҳиҳолӣ)./Таҳия ва танзими Асрори Сомонӣ ва Маҷид Салим. – Душанбе, «Адиб», 2014, – с.163 - 164 ISBN 978-99947-2-379-9 </ref>
| 