Эдуард Айрапетянс: Тафовут байни таҳрирҳо

|фарзандон =

|мукофоту ҷоизаҳо =

{{ орденӣ Нишони Фахрӣ}} {{Ходими хизматнишондодаи санъати РСС Тоҷикистон |1968}}

}}

 

'''Эдуард Айрапетянс Данилович''' ( тав.[[21 январӣ соли 1923, Самарқанд]] – [[13 марти соли 1971, Душанбе]]) — [[дирижёр]], [[Ходими хизматнишондодаи санъати РСС Тоҷикистон |1968]].

 

Дар Омӯзишгоҳи мусиқии шаҳри Ленинобод (1941 – 1945), студияи миллии Консерваторияи давлатии Москва (1945 – 1947) хонда, соли 1963 Консерваторияи давлатии Тошкандро ғоибона хатм кардааст. Муддате дар Театри мазҳакаи мусиқии вилоятии Ленинобод ба сифати мудири қисми мусиқӣ ва дирижёр кор кардааст. Солҳои 1948 – 1962 дирижёр ва аз соли 1963 то поёни умр сардирижёри Театри давлатии академии опера ва балети тоҷик ба номи С. Айнӣ буд. Дар Омӯзишгоҳи мусиқии шаҳри Душанбе ва факултети санъати Институти давлатии педагогии Душанбе аз синфи опера дарс гуфтааст. Айнуляқин дар саҳнаи театр операҳои «Тоҳир ва Зӯҳро»-и А. Ленский, «Шӯриши Восеъ», «Хосият», «Бахтиёр ва Нисо»-и С. Баласанян, «Комде ва Мадан»-и З. Шаҳидӣ, «Коваи оҳангар», «Бозгашт»-и Я. Сабзанов, балетҳои «Лайлӣ ва Маҷнун»-и С. Баласанян, «Афсонаи кӯҳсор», «Писари Ватан»-и Ю. Тер-Осипов, «Бо роҳи раъди ғуррон»-и Қ. Қароев, «Валси калон»-и И. Штраус, «Гилеми кабуд»-и М. Волберг ва ғайраро таҳия намудааст. Ҳамчун иҷрокунандаи доимии асарҳои композиторони тоҷик ва барпокунандаи консертҳои симфонӣ маъруф буд.