Ганҷи арӯс

«Ганҷи арӯс» (форсӣ: گنج عروس‎):

Аз ганҷҳои ҳафтгонаи Хусрави Парвиз, ки ба ифтихори маҳбубааш номгузорӣ кардааст.
Аз суруду оҳангҳои мавсимию маросимии куҳани тоҷикон.
Навои хосса дар таркиби ҳафт дастони «Хусравонӣ»-и Борбад, ки барои ҷашни Хусрави Парвиз тасниф намудааст.
Гӯшаи мусиқӣ дар таркиби парда (мақом)-и «Зерафкан» (12-парда, «Дувоздаҳмақом») аст, ки онро Мирсайид Алии Ҷурҷонӣ дар «Мақолиду-л-улум» аз таснифоти маъмул ва гӯшаи тараннумӣ дар таркиби шуъбаи «Гулистон» ном бурдааст. Аммо «Ганҷи арӯс» дар таълифоти адабию мусиқии асрҳои баъдӣ чун гӯша ва ё қитъаи мусиқӣ дар таркиботи мақомҳо ёдрас нашудааст.

Эзоҳ вироиш

Энциклопедияи адабиёт ва санъати тоҷик. Ҷ. 1. Д., 1988;
Борбаднома. Д., 1989; Нағмаи ниёкон. Д., 1989;
Раҷабов А. Эҷод ва иҷрои мусиқӣ дар садаҳои IV—VII. Д., 2011;
فرهنگآنندراج. کلکته٬١۸۸٧؛برهانقاطع. نولکشور٬١۸۸۹؛
رضاقلیخانهدایت. مجمعالفصحا. چاپسنگی١۸۹٧٬
ابومنصور ابن طاهر ابن زیله. کتاب الکافی الموسیقی. بغداد، ١۹۶۴؛
ابن خوردادبه. کتاب اللهو و الملا هی. بیروت، ١۹٥٧؛
محمد علی امام ششتری. شعر و موسیقی و ساز و آواز در ادبیات فارسی. تهران٬ ١۳۴۶هـ. ش؛
نصرت الله حدادی. فرهنگنامۀ موسیقی ایران. تهران٬ ١۳٧۶هـ. ش.؛
مهدئ ستایشگر. واژه نامۀ موسیقی ایران زمین. جلد 1. تهران، ١۳۸١ هـ. ش.ر

Ганҷи арӯс / А. Раҷабов // Вичлас — Гӯянда. — Д. : СИЭМТ, 2015. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир Н. Амиршоҳӣ ; 2011—2023, ҷ. 4). — ISBN 978-99947-33-77-4.

Феҳристи маъноҳои калима ё ибора бо пайвандҳо ба мақолаҳои дахлдор.
Агар шумо ба инҷо аз матни мақолаи дигари Википедия равона шудед, лутфан, баргардед ва пайвандро дақиқ созед, то вай пайванди лозимаро нишон диҳад.