Гуфтор, сухан, нутқ (ар. نطق‎) — муносибати таърихан ташаккулёфтаи байни одамон, ки ба воситаи забон аз рӯи қоидаҳои муайян ба амал бароварда мешавад. Ҷараёни нутқ аз як тараф шаклдиҳӣ ва фаҳмонидани андешаҳо бо воситаҳои забонӣ ва аз тарафи дигар қабул кардан ва фаҳмидани онҳо мебошад. Нутқ алоқаи каломӣ ҳисобида мешавад.

Моҳияти нутқ

вироиш

Адабиёт

вироиш
  • Жинкин Н. И. Речь, как проводник информации. — М.: Наука, 1982.