Духтар
Духтар, духтарбача — кӯдаки ҷинси занонаро, то давраи ба балоғатрасӣ (тахмин 14-15 солагӣ) ном мебаранд. Доир маҳбубияти духтарон дар ҷомеъа фикрҳои гуногун ҳастанд. Дар баъзе халқҳои Осиё ва Африқо дар оилаҳо тавалуд шудани духтарро хунукназарона нигоҳ мекунанд. Дар ибтидои садаи XXI шумораи писару духтарон дар синни 10-солагӣ 104 ба 100 буд. Баъд аз қабули «Мақсади рушди ҳазорсола» — СММ дар аксарият мамолик нисбати маорифи духтарон ғамхорӣ мегузаронанд.
Бояд гуфт, ки духтар дар адабиёту санъати аксарияти халқҳо ҷойи намоёнро ишғол мекунанд. Дар асарҳои адибони Тоҷикистон духтари латиф қаҳрамони таронаву шеър ва ҳикояву романҳои адибон аст. Дар пиесаву мазҳакаҳову драма, таронаву рақси дастаҳои ҳунарӣ, нақшҳои беҳтарини духтарон дар озмуни кинофестивалҳо байналмилалӣ сазовори ҷойизаҳои гуногун мешаванд. [1]