Елазиғ
Елазиғ (тур. Elâzığ) — шаҳр ва ноҳия дар шарқи Туркия дар Анатолии Шарқӣ, маркази маъмури вилояти Елазиғ.
| тур. Elazığ | |
 | |
| Кишвар |
 [[|]] |
| Таърих ва ҷуғрофиё | |
| Масоҳат |
|
| Баландӣ | 1 067 ± 1 м |
| Вақти минтақавӣ | DAZD[d] ва EEDT[d] |
| Аҳолӣ | |
| Аҳолӣ |
|
| Шиносаҳои ададӣ | |
| Коди телефон | 0424 |
| Нишонаи почта | 23000 |
| Вебгоҳи расмӣ(тур.) | |
 |
|
 Парвандаҳо дар Викианбор | |
Этимология вироиш
Шаҳр дар ҷойи ҳозираи хеш соли 1834 бо номи Маъмурат-ул-Азиз (тур. Mamuretü'l-Aziz), ки ба туфайли талаффузи мураккаб аз ҷониби мардум ҳамчун Ал-Азиз (тур. El Aziz) ва дар асри XX номи муосирашро соҳиб шудааст. Шаҳр дар идомаи ҳамворӣ мебошад, ки шаҳри бостонии Ҳарпут (тур. Harput Харпут, курд. Xarpêt, заз. Xarpêt) воқеъ буд.
Шаҳри қадимро арманиҳо таъсис додаанд ва таърихан номҳои гуногуне доштааст. Муаллифони Арманистон ва Византия: Харберд, Карберд (арманӣ. Քարբերդ , арманӣ. Կարբերդ), Карпут (арманӣ. Քարփութ), Карпоте, ки номи шаҳр аз забони арманӣ "қалъаи сангин" омадааст. Арабӣ: Ҳусн-Зиёд (қалъаи Зиёд), турк — Ҳарпут (тур. Harput). Дар Ҳарпут ҳоло ҳам қисман сокинон зиндагӣ мекунанд, дар он якчанд ҳазор нафар мондаанд, аммо аз сабаби ҷойгир будани маҳал ва мушкилот бо об аксарияти онҳо ба Елазиғ кӯчиданд. Дар охири садаи XIX, аксарияти сокинони шаҳр арманиҳо буданд, аммо дар солҳои 1895-1896 дар ин ҷо кушта рӯй дод, ки дар давоми он якчанд ҳазор арманиҳо кушта шуданд ва тақрибан 1 ҳазор нафар маҷбур дини исломро қабул карданд. Бо вуҷуди ин, дар оғози Ҷанги Якуми Ҷаҳон, ҳанӯз ҳам шумораи аҳолии армани дар Ҳарпут мавҷуд буд (тақрибан 6,000 аз 15,000 ё 40% аҳолӣ), ки дар соли 1915 зиёда аз 4,000 кушта шуда буданд, 1000 нафар ба дини мубини ислом қабул шуда, тақрибан 1000 нафар бо роҳи гурез наҷот ёфтанд, дар наздикии Байрут, ки аз онҷо баъдтар ба Ғарб муҳоҷират карданд.
Аҳолӣ вироиш
Аҳолӣ — 421,726 нафар (2018)
Таърих вироиш
Адабиёт вироиш
- Элязиг // Элоквенция — Яя. — М. : Советская энциклопедия, 1957. — С. 11. — (Большая советская энциклопедия : [в 51 т.] / гл. ред. Б. А. Введенский ; 1949—1958, т. 49).