Ибни Ровандӣ
Ибни Ровандӣ (ар. ابن الراوندي; 827 ё тақрибан 815[1], Кошон, Устони Исфаҳон — 911 ё тақрибан 860[2], Бағдод) — муҳаққиқ, мутакаллими эронии муътазила ва аз аъзои Байтулҳикма, муаллифи «Китоб-ут-тоҷ», «Китоб-уз-зумуррад», «Наъту-л-ҳакима», «Китобу-л-қасаб», «Китобу-л-фарид», «Китобу-л-марҷон».
| Таърихи таваллуд | 827 ё тақрибан 815[1] |
|---|---|
| Зодгоҳ | |
| Таърихи даргузашт | 911 ё тақрибан 860[2] |
| Маҳалли даргузашт | |
| Кишвар | |
| Фазои илмӣ | фалсафа |
Эзоҳ
вироишАдабиёт
вироиш- Mehmet Karabela, IBN AL-RAWANDI,The Oxford Encyclopedia of Philosophy, Science, and Technology in Islam, vol. 1, New York: Oxford University Press, 2014 Шаблон:In lang
- Encyclopedia Iranica, «EBN RĀVANDĪ, ABU’l-ḤOSAYN AḤMAD» b. Yaḥyā (d. 910?), Muʿtazilite theologian and «heretic» of Ḵorāsānī origin Шаблон:In lang