Ибни Румӣ
Алӣ ибни Аббос ибни Ҷирҷис (форсӣ: علی بن عباس بن جرجیس), маъруф ба Ибни Румӣ (форсӣ: ابن رومی; 21 июн 836, Бағдод — 13 июл 896, Бағдод) — шоири арабинависи эронитабори даврони Аббосиён, ҳамъасри Муътазиди халифа ва ҳамдаврони Сомониён.
| ар. علي بن العبَّاس بن جُريج الرومي | |
 | |
| Таърихи таваллуд: | 21 июн 836 |
| Зодгоҳ: | |
| Таърихи даргузашт: | 13 июл 896 (60 сол) |
| Маҳалли даргузашт: | |
| Навъи фаъолият: | шоир |
| Забони осор: | арабӣ[1] |
Зиндагинома
вироишПадараш румию модараш эронӣ. Дар гуфтани мадҳ, ҳиҷо, тавсиф ва тағаззул мумтоз буд. Улуми роиҷи замонаашро фаро гирифта буд. Аз 20-солагӣ ба шеър гуфтан оғоз кард ва
касби маошаш низ аз роҳи шоирӣ будааст. Соҳибдевон аст. Девонаш аз қасида, ҳаҷвия, марсия ва ашъори ишқӣ иборат аст. Афзалияти шеъри Ибни Румӣ дар он аст, ки маъниҳои дақиқро бо таъбирҳои сода ифода кардааст. Истеъдоди баланди Ибни Румӣ хусусан дар ашъори ҳаҷвиаш бештар зоҳир мешавад. Барои ашъори мутоибавиаш амирону вазирон ва амалдорони мамлакат ӯро бисёр таъқиб кардаанд. Бисёре аз ашъори Ибни Румӣ ба забонҳои аврупоӣ тарҷума шудааст. Аз осори Ибни Румӣ мактубҳои мансур боқӣ мондаанд.
Эзоҳ
вироиш- ↑ Bibliothèque nationale de France идентификатор BNF (фр.): платформаи додаҳои боз — 2011.
Адабиёт
вироиш- Ибни Румӣ / Ҳ. И. Наққош // Замин — Илля. — Д. : СИЭМТ, 2018. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир Н. Амиршоҳӣ ; 2011—2023, ҷ. 7). — ISBN 978-99947-33-89-9.