Ибни Салоҳ
Абуамру Усмон ибни Абдурраҳмон Салоҳуддини Курдӣ (форсӣ: ابو عمرو عثمان بن عبد الرحمان صلاح الدین الکردی; 1181[1][2], Shahrazur[d], Вилояти Сулаймония — 20 август 1245 ё 1245[3], Димишқ) — муҳаддис, фақеҳ, адиб ва донишманди курди эронитабор, муаллифи «Нукоту-л-мазҳаб» ва «Табақоту-л-фуқаҳо-аш-шофеъия».
| Ибни Салоҳ | |
|---|---|
| араб. ар. عُثمان بن عبد الرحمٰن بن عُثمان بن مُوسى الکُردي الشهرزوري الموصلي الشافعي | |
 | |
| Иттилооти инфиродӣ | |
| Касб, шуғл: | муҳаддис, фақеҳ, омӯзгор |
| Таърихи таваллуд: | 1181[1][2] |
| Зодгоҳ: | |
| Таърихи даргузашт: | 20 август 1245 ё 1245[3] |
| Маҳалли даргузашт: | |
| Маҳалли дафн: | |
| Эътиқод: | ислом |
| Устодон: | Ибни Асокир[d] ва Ibn Qudamah[d] |
| Осор: | |
 Вироиши Викидода | |
Эзоҳ
вироиш- ↑ 1.0 1.1 Bibliothèque nationale de France идентификатор BNF (фр.): платформаи додаҳои боз — 2011.
- ↑ 2.0 2.1 AlKindi (онлайн-каталог Доминиканского института востоковедения)
- ↑ 3.0 3.1 Library of Congress Authorities (ингл.) — Library of Congress.
- ↑ арабская Википедия — 2003.