Ибни Хаммор
Ибни Хаммор, Абулхайр Ҳасан ибни Савор ибни Бобо ибни Баҳром (форсӣ: ابوالخیر حسن بن سوار بن بابا بن بهرام ; 942, Бағдод — 1017) — пизишк, мутакаллим, [[файласуф ]]ва тарҷумони форс-тоҷик, муаллифи «Мақола фӣ ҳаюло», «Мақола фӣ-с-сирати-л-фалсафа», «Мақола фӣ-с-сидқ ва-с-садоқат» ва «Мақола фӣ-с-саодат».
| Таърихи таваллуд | ноябри 942 (1081 сол) ё 942[1] |
|---|---|
| Зодгоҳ | |
| Маҳалли даргузашт | |
| Пеша | файласуф, пизишк, тарҷумон, нависанда |
Эзоҳ вироиш
Адабиёт вироиш
- Kraemer, Joel L. (1992). Humanism in the Renaissance of Islam: The Cultural Revival During the Buyid Age (2nd rev. ed.). Brill.
- Martini Bonadeo, Cecilia (2011). "Ibn Suwār (Ibn al-Khammār)". In Henrik Lagerlund. Encyclopedia of Medieval Philosophy. Springer. pp. 527–528. doi:10.1007/978-1-4020-9729-4_233. ISBN 978-1-4020-9728-7.
- Teule, Herman G. B. (2010). "Ibn al-Khammār". Christian–Muslim Relations: A Bibliographical History. 2 (900–1050). Brill. pp. 557–560.