Исилл (юн.-қад. Ἴσυλλος) — шоири Спартаи охири асри III ё охири асри II п. а. м..

Исилл
Таърихи таваллуд: асри IV то м.
Таърихи даргузашт: асри III то м.
Навъи фаъолият: шоир, нависанда
Забони осор: забони юнонии бостон

Номи Исилл кушода шуд дар протсесси ҷамъугиркуни дар храми Асклепий дар Эпидавр.

Дар онҷо навиштаҷоти шеърие (IG IV²,1 128) ёфта шуд, ки аз 72 хати, дар сангкашида иборат буд (хореический тетраметр, гекзаметр, ионики), дар диалекти дорийӣ. Матн бо пешкалимаи прозаикӣ оғоз мешавад, ки дар он гуфта мешавад, ки муаллифаш Исилл буд, сокини Эпидавр, ва шеър ба номи Асклепия ва Аполлони Малейӣ навишта шудааст[1].

Дар навиштаҷот пеан аст— суруди ғалабавӣ ё худ таърифкунанда ба Аполлон (барои истифодабарӣ дар ритуалҳо), дар кадоме, ки асосан суҳбат дар бораи хешовандии генеалогикӣ байни Аполлон ва Асклепий. Шоир аз Асклепия миннатдориашро барои мубориза бо Спарта бар зидди «Филипп», вақте ки тот направил против Спарты армию, чтобы уничтожить монархию. Предложение в помощи было сделано самим богом молодому поэту, который зашел в святилище Асклепия помолиться об исцелении его болезни, и передал новости спартанцам. Упоминаемый здесь Филипп может быть Филиппом II Македонским, вторгшимся на Пелопоннес после битвы при Херонее в 338 году до н. э., или Филиппом III, предпринявшим подобный поход в 218 году до н. э.

У. фон Виламовиц-Мёллендорф, низко оценивший поэтические достоинства текста, издал эту надпись с комментарием в 1886 году[2].

Адабиёт вироиш

  • Antje Kolde, Politique et religion chez Isyllos d’Epidaure. Schwabe, Basel 2003 (Schweizerische Beiträge zur Altertumswissenschaft 28), ISBN 3-7965-2000-6.

Эзоҳ вироиш

  1. Мыс Малея находится на юго-востоке Пелопоннеса
  2. Kiessling and Mollendorff, Philologische Untersuchungen, Heft 9, 1886

Пайвандҳо вироиш