Ислоҳот

Ислоҳот ё реформатсия (лот. reformatio "ислоҳот; тағйирдиҳӣ, табдил") — ҳаракати васеи динӣ ва иҷтимоӣ-сиёсӣ дар Аврупои Ғарбӣ ва Марказӣ дар асрҳои 16 — ибтидои асри 17, ки ба ислоҳоти калисои католикӣ нигаронида шудааст. Оғози он 31 октябри соли 1517 ҳисобида мешавад, тибқи ривоят, дар ин рӯз Мартин Лютер "95 рисола"-и худро ба дари калисои қалъаи Виттенберг мехкӯб кард, ки дар он бар зидди таҳқирҳои мавҷудаи калисои католикӣ изҳори назар кардааст, махсусан ба мукобили фуруши индулгенсияҳо. Муаррихон бар ин назаранд, ки поёни ислоҳот бо имзои сулҳи Вестфалия дар соли 1648 буд, ки дар натиҷаи он омили динӣ нақши муҳим дар сиёсати Аврупоро аз даст дод. Протестантизм дар тамоми Аврупо дар таълимоти пайравони Лютер (лютеранизм), Жан Калвин (калвинизм), " пайғамбарони Свикау " (анабаптизм), Улрих Свинглӣ (свинглианизм, инчунин англиканизм), ки ба таври махсус ба вуҷуд омадаанд, паҳн шуд.