Истилоҳ
- Истилоҳ (истилоҳот- шакли ҷамъ) — аз забони арабӣ буда, маънояш калимае, ки дар соҳаи илму фан барои ифодаи маънои махсуси ғайри аслӣ қабул шудааст, яъне термин мебошад.[1]
- Истилоҳ (аз лот. terminus – ҳад, ҳудуд сарҳад) – маънои луғавии мафҳумҳо, ки расман қабул шудаанд. Калима ва ибораҳое, ки маънои аниқро ифода намуда, дар доираи ихтисосҳои муайяни илмӣ, техникӣ, санъат шакл гирифтаанд.
Истилоҳ ба сифати ифодаҳои хоси характернок барои тасвири мавзӯи соҳаи муайян, зуҳурот, хосият ва муносибати он хидмат мекунад. Дар доираи чунин низоми фаҳмиш истилоҳ бояд якмаъно, мунтазам, услубан бетараф бошад. Истилоҳ ва калимаҳои умумиистеъмол метавонанд ба ҳамдигар мувофиқ шаванд.
Истилоҳ махсусияти худро дорад. Аз ҷумла: 1) муназзамӣ; 2) якмаъноӣ; 3) тамоюл ба сермаъноӣ дар доираи майдони истилоҳоти соҳаи худ, яъне истилоҳоти ҳамон илм, ихтисос ва ё мактаби илмӣ; 4) набудани таъҷилият ва тундӣ; 5) бетарафии услубӣ.
Истилоҳ ҳамчун воҳиди забонӣ ба қонунмандиҳои фонетикӣ ва наҳвии забон тобеъ аст. Вай объекти муайян ва мустақили илми забоншиносӣ – истилоҳотшиносӣ мебошад.[2]
Эзоҳ
вироиш- ↑ Фарҳанги забони тоҷикӣ.Ҷилди 1. - М,: Советская Энсиклопедия,1969. – С.500
- ↑ Муродов М. Донишномаи фарҳанги рӯзноманигорӣ. Муҳаррир Ш. Комилзода. – Душанбе: Аржанг, 2016. – 480 с. – С. 110–111. ISBN 9789994743377
|
Ин мақолаи хурд аст. Бо густариши он ба Википедия кӯмак кунед. Дар сурати имкон ин ёддошт бояд дақиқтар ҷойгузин шавад. |