Лурҳо (форсӣ: لر‎) — мардуми эрониестанд, лурҳо аз асилтарин ва қадами тарин мардумии Эрон ба шумор меёянд, ки дар куҳҳои Эрони Ғарби зиндагӣ мекунанд. Чаҳор шохаи лури бахтиёрӣ, масанӣ, куҳгилӯйе ва Луристон мебошанд, ки асосан бо забони лурӣ алоқаманданд.[1]

Лурҳо
 Парвандаҳо дар Викианбор

Вилояти Луристон бо номи лурҳо номгузорӣ шудааст, аммо ин гурӯҳи қавмӣ инчунин дар вилоятҳои Форс, Чаҳормаҳал ва Бахтиёрӣ, Коҳгилуё ва Бойер-Аҳмад, Хузистон,[1] Ҳамадон,[2] Исфаҳон,[3] Теҳрон [4] ва ҷануби вилояти Элом зиндагӣ мекунанд..[5]

Забон вироиш

Лурӣ як идомаи забони эронии ғарбист, ки тақрибан чаҳор миллион нафар бо онҳо суҳбат мекунанд. Давомнома се гӯиши Бахтиёрӣ, Луристонӣ ва Лурии ҷанубиро ташкил медиҳад ва забоншинос Анонбӣ онҳоро гуфа аст дар байни курдӣ ва форсӣ ҷойгир мекунад.[3]

Шохаҳои лурӣ[6] вироиш

  • Бахтиёрӣ
  • Лурии ҷанубӣ
    • Бойераҳмадӣ (Ясуҷӣ)
    • Коҳгилуӣ
    • Мамасани
  • Луристонӣ (Лурии шимолӣ)
    • Хуррамободӣ
    • Боруҷердӣ
    • Бала Гарива Лурӣ
    • Хиниминӣ
    • Шуханӣ

Таърих вироиш

 
Дар тарафи ғарбии релефи сангии эламӣ "Кул-и Фараҳ" гуфта шудааст
 
минтақаи Элам
 
Рельефи як зани ашрофзодаи эламӣ

Лурҳо омехтаи қабилаҳои муқими эронӣ мебошанд, ки аз Осиёи Марказӣ ва қабилаҳои бумии эронии Эрони Ғарбӣ, аз қабили касситҳо (ба назар мерасад, ки ватани онҳо дар қаламрави Луристони ҳозира будааст) ва гутиён мебошанд. Тибқи мувофиқати ҷуғрофиёӣ ва бостоншиносӣ бархе аз муаррихон бар ин назаранд, ки эламиён прото-лурҳо будаанд, ки забони онҳо танҳо дар асрҳои миёна эронӣ шудааст.[7][8] Майкл Гюнтер мегӯяд, ки онҳо бо курдҳо зич алоқаманданд, аммо онҳо "аз афташ 1000 сол пеш аз курдҳо фарқ кардан гирифтанд". Вай меафзояд, ки « Шарафномаи Шарафхон Бидлисӣ аз ду сулолаи Лур дар миёни панҷ сулолаи курдҳо ёдовар шудааст, ки дар гузашта подшоҳӣ ё аз шакли олии соҳибихтиёрӣ ё истиқлол бархурдор буданд».[9] Шарафхон як боби китоби худро соли 1597 ба хокимони лурхо ва луриён бахшида, онҳоро курдхо хисоб мекунад.[10] ҳамчинин идио мишавад ки таймури ланг низ дар мантақаи вилойти имрузи коҳкилуй ва буяр аҳмад ки бумии лурон аст ланг шуда аст.

 
Малика Сорая Эсфандиёрӣ-Бахтиёрӣ, ҳамсари дуввуми Муҳаммад Ризо Паҳлавӣ, падари Лур ва модари олмонӣ дошт.

Генетика вироиш

Бо назардошти варианти NRY, Лурҳо аз дигар гурӯҳҳои эронӣ бо басомади нисбатан баландтари Y-DNA Haplogroup R1b (махсусан, зергурӯҳи R1b1a2a-L23) фарқ мекунанд.[11] Якҷоя бо дигар кладҳои худ, гурӯҳи R1 як гаплогруппаи маъмултаринро дар байни Лурҳо дар бар мегирад.[11][12] Haplogroup J2a (зергурӯҳҳои J2a3a-M47, J2a3b-M67, J2a3h-M530, мушаххастар) дуюмин патриналии маъмултарин дар Лурҳо мебошад ва бо паҳншавии кишоварзон аз Шарқи Наздик неолит алоқаманд аст. 8000-4000 пеш аз милод.[12][13][14][15] Боз як гаплогурӯҳе, ки ба басомади зиёда аз 10% мерасад, ин гурӯҳи G2a мебошад, ки қисми зиёди онро зергурӯҳи G2a3b ташкил медиҳад.[11] Гаплогурӯҳи E1b1b1a1b низ муҳим аст, ки Лурҳо басомади баландтаринро дар Эрон нишон медиҳанд.[11] Насабҳои Q1b1 ва Q1a3 дар 6% ва T дар 4% мавҷуданд.[11]

Маданият вироиш

 
Ракси Дасмал-бозӣ, Мамасанӣ, Эрон

Ҳокимияти пирони қабилаҳо дар байни аҳолии бодиянишин таъсири қавӣ боқӣ мемонад. Дар байни аҳолии мукими шаҳр он кадар бартарй надорад. Чун дар байни курдҳо, занони Лур нисбат ба занони гурӯҳҳои дигари минтақа озодии бештар доранд. Занҳо барои иштирок дар фаъолиятҳои гуногуни иҷтимоӣ, пӯшидани либосҳои гуногуни занона ва сурудхонӣ ва рақс кардан дар маросимҳои гуногун озодии бештар доранд.[16] Биби Марям Бахтиёрӣ зани барҷастаи Лурист.[17] Мусиқии лурӣ, либоси лурӣ ва рақсҳои мардумии лурӣ баъзе аз хусусиятҳои хоси этнофарҳангии ин гурӯҳи этникӣ мебошанд.

Бисьёр лурхо дехконону чупонхо мебошанд. Якчанд лур-сафар хам мусикичиёнанд. Матоъҳои луриш ва махорати бофандагй бо махорат ва зебоии худ баҳои баланд медиханд.[18]

Дин вироиш

Аксари лурҳо мусулмонони шиъа мебошанд. Таърихан, бисёре аз лурҳо ба Ярсонӣ пайравӣ мекарданд, аммо тақрибан тамоми аҳолии Ярсони Лурӣ ба исломи шиъа пазируфта шудаанд.[19] Ба навиштаи « Донишномаи ислом » Лурҳо мисли зардуштиён нону оташро гиромӣ доранд.[20]

Ҳамчунин нигаред вироиш

Иқтибосҳо вироиш

  1. 1.0 1.1 Minorsky (2012). «Luristān». Encyclopedia of Islam 2. doi:10.1163/1573-3912_islam_COM_0588.
  2. Amanolahi (2002). «Reza Shah and the Lurs: the Impact of the Modern State On Luristan». Iran and the Caucasus 6: 193–218. doi:10.1163/157338402X00124.
  3. 3.0 3.1 Anonby (2003). «Update on Luri: How many languages?». Journal of the Royal Asiatic Society 13 (2): 171–172. doi:10.1017/S1356186303003067.
  4. Opie, James (1992). Tribal Rugs: Nomadic and Village Weavings from the Near East and Central Asia. 9781856690256: Pennsylvania State University. p. 104. 
  5. Gheitasi. Language distribution: Ilam Province. Iran Atlas. 18 ноябри 2020 санҷида шуд.
  6. Anonby. Traditional classification tree. Iran Atlas. 26 Январ 2021 санҷида шуд.
  7. Edwards, I.E.S.; Gadd, C.J.; Hammond, G.L. (1971). The Cambridge Ancient History (2nd ed.). Camberidge University Press. p. 644. ISBN 9780521077910. 
  8. Potts, D.S (1999). The Archaeology of Elam: Formation and Transformation of an Ancient Iranian State (Cambridge World Archaeology) (2nd ed.). Camberidge University Press. p. 45. ISBN 9780521564960. 
  9. Gunter, Michael M. (2011). Historical Dictionary of the Kurds (2nd ed.). Scarecrow Press. p. 203. ISBN 978-0810867512. 
  10. Sharaf Khān, Bidlīsī (2005) [1597]. The Sharafnama, Or, The History of the Kurdish Nation, 1597. Mazda. pp. 44–85. ISBN 1568590741. 
  11. 11.0 11.1 11.2 11.3 11.4 Grugni (2012). «Ancient Migratory Events in the Middle East: New Clues from the Y-Chromosome Variation of Modern Iranians». PLOS ONE 7 (7). doi:10.1371/journal.pone.0041252. PMID 22815981. Bibcode2012PLoSO...741252G.
  12. 12.0 12.1 Wells (2001). «The Eurasian Heartland: A continental perspective on Y-chromosome diversity». Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America 98 (18): 10244–9. doi:10.1073/pnas.171305098. PMID 11526236. Bibcode2001PNAS...9810244W.
  13. Semino O, Passarino G, Oefner P J, Lin A A, Arbuzova S, Beckman L E, de Benedictis G, Francalacci P, Kouvatsi A, Limborska S, et al. (2000) Science 290:1155–1159
  14. Underhill P A, Passarino G, Lin A A, Shen P, Foley R A, Mirazon-Lahr M, Oefner P J, Cavalli-Sforza L L (2001) Ann Hum Genet 65:43–62
  15. Semino (2004). «Origin, Diffusion, and Differentiation of Y-Chromosome Haplogroups E and J: Inferences on the Neolithization of Europe and Later Migratory Events in the Mediterranean Area». The American Journal of Human Genetics 74 (5): 1023–34. doi:10.1086/386295. PMID 15069642.
  16. Edmonds, Cecil (2010). East and West of Zagros: Travel, War and Politics in Persia and Iraq 1913-1921. p. 188. ISBN 9789004173446. 
  17. Garthwaite, Gene Ralph (1996). Bakhtiari in the mirror of history. Ānzān. p. 187. ISBN 9789649046518. 
  18. Winston, Robert, ed. (2004). Human: The Definitive Guide. New York: Dorling Kindersley. p. 409. ISBN 0-7566-0520-2. 
  19. Hosseini, S. Behnaz (2020). Yārsān of Iran, Socio-Political Changes and Migration. Palgrave Macmillan. p. 18. ISBN 978-981-15-2635-0. 
  20. Hamilton Alexander Rosskeen Gibb; Johannes Hendrik Kramers; Bernard Lewis; Charles Pellat; Joseph Schacht (1954). The Encyclopaedia of Islam. Brill. Retrieved 9 April 2011. 

Пайвандҳои беруна вироиш