Мақсудалии Табрезӣ
Мақсудалии Табрезӣ (қарни XVII) — ориф, пизишк, тарҷумон ва донишманди форс-тоҷики дарбори Муғулони Ҳинд.
| Таърихи таваллуд: | асри XVI |
|---|---|
| Зодгоҳ: | |
| Таърихи даргузашт: | асри XVII |
| Маҳалли даргузашт: | |
| Навъи фаъолият: | олим |
Зиндагинома
вироишЧи тавре ки нисбааш нишон дод, аз Табрез буд. Ӯ тарҷумоне буд, ки бо дархости шоҳ Ҷаҳонгир (ҳукм. 1605—1627) кор мекард.
Ӯ рисолаҳои арабиро ба форсӣ тарҷума кардааст, аз ҷумла рисолаи арабӣ дар бораи ҳаёт ва гуфтаҳои 34 донишманд ва табибони пеш аз ислом ва 77 донишманд ва табибони баъиисломӣ, ки аз ҷониби Шаҳразурӣ дар соли 1282 мелодӣ таълиф шудаанд.
Дар Китобхонаи миллии тиби ИМА нусхаи тарҷумаи форсии Мақсудалии Табрезӣ аз ин тазкира мавҷуд аст, ки дар он гуфта мешавад, ки ӯ ба тарҷумаи рисолаи Шаҳразурӣ дар соли 1602-и мелодӣ шурӯъ кардааст, ҳарчанд манобеъи дигар мегӯянд, ки ӯ дар соли 1605-и милодӣ бо дархости Ҷаҳонгир тарҷумаро ба уҳда гирифтааст.
Тибқи баъзе манобеъи биографӣ, Табрезӣ як донишманди тасаввуф буд, ки бо вуҷуди ин дар дарбори волии Гуҷарот як чеҳраи бонуфузе буд, ки солҳои тӯлонӣ пеш аз фитнаи душманон алайҳи ӯ ва дар қалъаи Гвалиёр зиндонӣ шуданаш хидмат мекард.
Эзоҳ
вироишАдабиёт
вироиш- C.A. Storey, Persian Literature, a Bio-Bibliographical Survey. Volume I, Part 2: Biography, Additions and Corrections (London: Luzac, 1953), p. 1108
- Fateme Keshavarz, A Descriptive and Analytical Catalogue of Persian Manuscripts in the Library of the Wellcome Institute for the History of Medicine (London: Wellcome Institute for the History of Medicine, 1986), pp 542-3 no 368