Наҷмуддини Абуҳафс Умар ибни Муҳаммад ибни Аҳмади Насафӣ (форсӣ: نجم‌الدین ابوحفص عمر بن محمد بن احمد نسفی‎; 1067, Қаршӣ1142[1], Самарқанд) — муфасир, муҳаддис ва таърихнигори форс-тоҷик, муаллифи «Ақоиди Насафӣ» ва «ал-Қанд фӣ таърихи уламои Самарқанд».

Наҷмуддини Насафӣ
араб. форсӣ: عمر نسفی
Иттилооти инфиродӣ
Касб, шуғл: илоҳиётшинос, муҳаддис, муфассир, муаррих
Таърихи таваллуд: 1067
Зодгоҳ:
Таърихи даргузашт: 1142[1]
Маҳалли даргузашт:
Кишвар:
Эътиқод: ислом, суннӣ ва мотуридӣ[d]
Самти фаъолият: ақида[d], илми ҳадис, тафсир ва таърих
Корфармо:
Шогирдон: Бурҳонуддини Марғинонӣ
Вироиши Викидода

Зиндагинома вироиш

Номи пурраи ӯ Абуҳафс Умар ибни Муҳаммад ибни Аҳмад ибни Луқмони Насафӣ мулаққаб ба Наҷмиддин аст[2]. Гуё ба ҷин ва инс таълим медод ва аз ин рӯ, ба муфтӣ Сақалайн ё муфтиюл-фариқайн буда аст. Вай соли 461ҳ.қ. дар қаряи Нахшаб ё Насаф, ки миёни Балх ва Бухоро воқеъ мебошад, мутаваллид гардид ва барои касби илм ба Бағдод ва Макка сафар намуд. Шумораи устодонаш чунонки худи ӯ дар яке аз китобҳояш зикр мекунад, ки ҳудуди 550 нафар будааст. Вай ҳам асри уламои чун Ҳуҷҷатул-ислом имом Ғазолӣ ва Абулқосим Замаҳшарӣ буд. Омада аст, ки вай дар Макка бо Замаҳшарӣ рӯ ба рӯ шудааст ва бо ӯ гуфтушунид доштааст. Имом Наҷмиддини Насафӣ поёни умри худро дар онљо гузаронд ва дар соли 537ҳ.қ. дар ҳамонҷо даргузашт.

Эзоҳ вироиш

  1. 1.0 1.1 Gardet L., Gardet L. Introduction à la théologie musulmane (фр.)Librairie philosophique J. Vrin, 1948.
  2. ЗИНДАГИНОМА ВА ОСОРИ ИЛМИИ НАСАФӢ. mit.tj. Маркази исломшиносӣ. 26 феврали 2024 санҷида шуд.