Раҷабалии Табрезӣ

Раҷабалии Табрезӣ (форсӣ: رجبعلی تبریزی‎; асри XVII, Қум ё Табрез — 1670) — ориф, нависанда, ҳаким ва файласуфи форс-тоҷик.

Раҷабалии Табрезӣ
Таърихи таваллуд:	асри XVII
Зодгоҳ:	Қум, Эрон ё Табрез, Эрон
Таърихи даргузашт:	1670
Шаҳрвандӣ (табаият):	Эрон
Навъи фаъолият:	файласуф, нависанда
Забони осор:	форсӣ

Зиндагинома

Вай дар назди Шоҳ Аббоси II ва Шоҳ Сулаймони Сафавӣ ҷойгоҳи махсусе пайдо карда буд; ба тавре ки Шоҳ Аббос барои дидор бо Раҷабалӣ, худаш ба хонаи вай мерафт ва бо ӯ мулоқот менамуд. Мирфандроскӣ ва Мирдомодро аз устодони ӯ баршумурдаанд. Пас аз касби дараҷаи иҷтиҳод дар Бағдод, ба риёзат ва тазкияи нафс рӯй овард. Назарияи ӯро мувофиқ бо мактаби машшоъӣ ва наздик ба мазҳаби Исмоилия ва Мӯътазила донистаанд. Ӯ яке аз муҳимтарин назарияпардозони илоҳияти танзиҳӣ дар фалсафаи шиъӣ аст. Вай аз ҷойгоҳи махсусе назди мардум ва давлатмардон бархурдор буд.

Раҷабалӣ дар мадрасаи Шайх Лутфулло машғул ба таҳсил шуд ва ба далели ҳуш ва заковати боло, дар тӯли чанд сол машҳур гашт ва мавриди эҳтироми ҳамагон қарор гирифт. Аз шогирдони вай метавон ба Амир Қивомуддин Муҳаммад Исфаҳонӣ, Қозӣ Саид Қумӣ, Муҳаммадҳусайн Саид Қумӣ, Муҳаммадрафеъ Пирзода, Мулло Муҳаммад Туникобунӣ ва Мулло Муҳаммад Шафеъи Исфаҳонӣ ишора кард.

Осор

Осори мутааддиде аз Раҷабалӣ боқӣ мондаанд, ки «Исботи Воҷиб», «Аломаъорифи Аллоҳия», «Девони Воҳиди Табрезӣ», «Тафсири Ояталкурсӣ» ва «Китоб фӣ-л-ҳикма» аз муҳимтарин онҳо мебошанд.

Адабиёт

• فنا، فاطمه. «تبریزی». دانشنامه جهان اسلام. دریافت‌شده در ۱۹ نوامبر ۲۰۱۱.