Романтика
Романтика - омезиши омилҳои мухталиф, аз қабили идея, эҳсосот, ҳаяҷон, шароити зиндагӣ мебошад, ки дар якҷоягӣ ҷаҳондарккуниро ба вуҷуд меорад[1][2].
Романтикаро ҳамчун тарзи ҳаёт дарк кардан мумкин аст, ки бо некбинӣ, алтруизм, эҳсосоти мусбӣ, эҳсосоти баланд, муносибати баланд ба инсон фарқ мекунад ва эътирофи арзишҳое, ки ба "рӯзҳои хокистарӣ" мухолифанд, арзишҳои моддӣ, аз ҷумла прагматизм, инчунин фаъолияти сиёсӣ ва дигар "шуғлҳои ҷиддӣ". Романтика дар бораи аз нуқтаи назари муносибати идеалӣ дида баромадани вазъиятҳост[3].
Романтикаро мавҷудияти ангезаҳои лирикӣ ва драмавӣ дар қазоват ва амал тавсиф кардан мумкин аст[3]. Романтика ё муносибатҳои румонтикӣ, чун қоида, танҳо дар ҳолатҳои муайяне ба вуҷуд меоянд, ки таъсири олами беруна дар шуури одамон баробар шуда, муносибати онҳо бо ҳамдигар ба мадди аввал гузошта мешавад, рағбат миёни ҳамдигар ба вуҷуд меояд.
Мафҳуми романтика дар Англия миёнаи асри XVII пайдо шудааст. Дар аввал, он шеъри халқиро тавсиф мекард, ки бо ангезаҳои лирикӣ пур шуда, бо шеъри таълимӣ бо забони лотинӣ муқоиса карда мешуд. Баъдан, як навъ мактабҳои илмӣ ва фалсафӣ ташаккул ёфтанд, ки романтикаро ба тарзи гуногун тафсир мекарданд. Ҳамин тариқ, доираи романтикомӯзони Йена бо сарварии бародарон Шлегелҳо романтикаро ҳамчун «чизи орзуманд, баланд, ғайривоқеӣ» тавсиф мекарданд. Шлегелҳо ва дигар файласуфон дар омӯзиши худ дар бораи ҷаҳони ботинии инсон кӯшиш карданд, ки аз нуқтаи назари табиӣ-илмии ҷаҳон дур шаванд, зеро падидаи роман бо чунин назари инсон аз байн меравад[4].
Нигаред низ
вироишЭзоҳ
вироиш- ↑ Толковый словарь Ожегова. С. И. Ожегов, Н. Ю. Шведова. 1949—1992.
- ↑ Толковый словарь Ушакова. Д. Н. Ушаков. 1935—1940.
- ↑ 3.0 3.1 В. Л. Телицын, В. Э. Багдасарян, И. Б. Орлов. Символы, знаки, эмблемы. Энциклопедия. — М.: ЛОКИД-ПРЕСС; РИПОЛ классик. — 2005.
- ↑ Философский энциклопедический словарь / ред.-сост. Е. Ф. Губского [и др.]. — М.: ИНФРА-М, 2006. — 574 с. — (Библиотека словарей «ИНФРА-М»)