Ромҳурмузӣ
Ромҳурмузӣ, Абумуҳаммад Ҳасан ибни Абдурраҳмон ибни Халлоди Ромҳурмузӣ (форсӣ: ابومحمد حسن بن عبدالرحمان ابنِ خلاد رامهرمزی; асри X — 971)- муҳаддис, ҳофизи Қуръон, қозӣ, суханвар ва шоири арабинависи эронитабор, муаллифи «ал-Муҳаддису-л-фосил байна-р-ровӣ ва-л-воъӣ», «Адабу-л-мавоъид», «Имому-т-танзил» ва «аш-Шабу-ш-шубоб».
| ар. الرامهرمزي | |
| Таърихи таваллуд | асри X |
| Таърихи даргузашт | 971 |
| Кишвар | |
| Фазои илмӣ | илми ҳадис |
Эзоҳ
вироишАдабиёт
вироиш- al-Dhahabi, Muhammad ibn Ahmad (1957). al-Mu`allimi (ed.). Tadhkirah al-Huffaz (in Arabic). Vol. 3. Hyderabad: Dairah al-Ma`arif al-`Uthmaniyyah. pp. 905–6.
- Juynboll, G.H.A. (1995). Bosworth; Donzel; Heinrichs; Lecomte (eds.). The Encyclopaedia of Islam. Vol. 8, fascicules 137–8. Leidan, The Netherlands: E. J. Brill. pp. 420–1.
- Juynboll, G.H.A. (1995). Bosworth; Donzel; Heinrichs; Lecomte (eds.). The Encyclopaedia of Islam. Vol. 8, fascicules 137–8. Leidan, The Netherlands: E. J. Brill. p. 416.