Тахайюл

Тахайюл (ар. تخیل‎) ё пиндошт, пиндориш ё пиндора — ривояте аст, ки дар зеҳни инсон пардозиш шуда ва ғолибан бо воқеият тафовут дорад.

Назарияе вуҷуд дорад, ки шурӯи такомули инсон ва чирагиаш бар гунаҳои дигарро ба замоне ирҷоъ медиҳад, ки одамӣ шурӯъ ба тахайюл кардан намуд. Санад ин, ки инсон нахустин дорои тахайюл будааст, деворнигораҳои кашфшуда аз ғорҳое аст, ки инсон нахустин барои сукунат баргузида будааст. Ҳамчунин мавҷудоте ҳамчун аждаҳо ва ҷин ва парї, дев ва …, ки аз дербоз дар достонҳо ва афсонаҳое ҳамчун Шоҳнома ё дар кутуби муқаддас омадаанд гувоҳи он ин ҳамроҳї куҳан тахайюл ва одамӣ мебошанд.

Афсонаҳои тахайюлӣ афсонаҳое ҳастанд, ки дар он аз аносири ғӯайри воқеӣ ва ғайриодӣ истифода шуда.

Достоннависон бо истифода аз тахайюл, достонро ба абрматни ҷаззобе табдил мекунанд то хонанда ҷазби достон шавад.

Тахайюл ва таҷассум зербинои асли ва лозимаи халқи осори ҳунари мухталиф ва низ фарогири дониш ва улуме чун риёзиёт, ҳандаса ва физик ва … ниҳоятан дастёбӣ ба дастовардҳои санъатӣ ва технологӣ мебошанд.