Хоҷа, хӯҷа — 1) сардор, сарвар, соҳиб, хӯҷаин; 2) калимаи лақабмонанд, ки нисбат ба шахси муҳтарам истифода мешавад; 3) касе, ки корҳои хоҷагиро идора мекунад, ҳаволадор, мутасаддии корҳо, корпардоз. Дар байни халқҳои Шарқи Наздик ва Миёна ифодаи табақаи иҷтимоии феодалӣ, шахси баъди сайид, дар ҷамъияти феодалӣ вакили табақаҳои ҳукмрон. Баъзе Хоҷагон соҳибу мулку моли зиёд буда (масалан, Хоҷа Аҳрор), дар ҳаёти ҷамъияти роли манфӣ бозидаанд..[1]

Нигаред вироиш

Пайнавиштҳо вироиш

  1. Донишномаи Ҳисор.-Душанбе: "Ирфон", 2015, - с. 596