ای ایران ای مرز پرگهر
ای خاکت سرچشمۂ هنر
دور از تو اندیشه بدان
پاینده مانی تو جاودان
ای دشمن ار تو سنگ خاره‌ای من آهنم
جان من فدای خاک پاک میهنم
:برگردان
مهر تو چون شد پیشه‌ام
دور از تو نیست اندیشه‌ام
در راه تو کی ارزشی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما
سنگ کوهت در و گوهر است
خاک دشتت بهتر از زر است
مهرت از دل کی برون کنم
برگو بی‌مهرِ تو چون کنم
تا گردش جهان و دور آسمان به پاست
نور ایزدی همیشه رهنمای ماست
برگردان
ایران ای خرم بهشت من
روشن از تو سرنوشت من
گر آتش بارد به پیکرم
جز مهرت در دل نپرورم
از آب و خاک و مهر تو سرشته شد گلم
مهر اگر برون رود تهی شود دلم
برگردان[2][3][4][5]
|
Ej Iran ej mærze por gohær
Ej xakæt særcešmeje honær
Dur æz to ændišeje bædan
Pajænde mani to džavedan
Ej došmæn ær to sænge xareji, mæn ahænæm
Džane mæn fædaje xake pake mihænæm
Bærgærdan:
Mehre to con šod pišeæm
Dur æz to nist ændišeæm
Dær rahe to kej ærzeši daræd in džane ma
Pajænde bad xake Irane ma
Sænge kuhæt dorro gohær æst
Xake dæštæt behtær æz zæræst
Mehræt æz del kej borun konæm
Bærgu bimehre to cun konæm
Ta gærdeše džæhano dowre aseman bepast
Nure izædi hæmiše ræhnæmaje mast
Bærgærdan
Iran ej xorræm behešte mæn
Rowšæn æz to særnevešte mæn
Gær atæš baræd be pejkæræm
Džoz mehræt dær del næpærværæm
Æz abo xako mehre to serešte šod gelæm
Mehr ægær borun rævæd tohi šævæd delæm
Bærgærdan
|
Эй Эрон, эй марзи пур гавҳар,
Эй хокат сарчашмаи ҳунар.
Дур аз ту андешаи бадон,
Поянда монӣ ту ҷовидон.
Эй, душман ар ту санги хораи ман оҳанам,
Ҷони ман фидои хоки поки меҳанам.
Баргардон:
Меҳри ту чун шуд пешаам,
Дур аз ту нест андешаам,
Дар роҳи ту кай арзише дорад ин ҷони мо
Поянда бод хоки Эрони мо.
Санги кӯҳат дурру гавҳар аст,
Хоки даштат беҳтар аз зар аст,
Меҳрат аз дил кай бурун кунам,
Баргӯ, бе меҳри ту чун кунам.
То, гардиши ҷаҳону даври осмон ба пост,
Нури эзадӣ ҳамеша раҳнамои мост.
Баргардон
Эрон, эй хуррам биҳишти ман,
Равшан аз ту сарнавишти ман,
Гар оташ борад ба пайкарам,
Ҷуз меҳрат дар дил напарварам.
Аз обу хоку меҳри ту саришта шуд гулам,
Меҳр агар бурун равад туҳӣ шавад дилам.
Баргардон
|
