Ҷалолуддин Суютӣ
Ҷалолуддин Абдурраҳмон ибни Камол ибни Абӯбакр ибни Муҳаммади Суютӣ (ар. جلال الدين السيوطي; 11 октябр 1445[1], Қоҳира, Миср, Салтанати Мамолик[d] — 17 октябр 1505[1], Қоҳира, Миср, Салтанати Мамолик[d]) — муҳаддис, муфассир, таърихнигор, ҷуғрофиёдон ва забоншиноси эронитабори мисрӣ.
Ҷалолуддин Суютӣ | |
---|---|
араб. ар. عبد الرحمٰن بن أبي بكر بن مُحمَّد الخضيري السيوطي | |
Иттилооти инфиродӣ | |
Касб, шуғл: | муҳаддис, муаррих, ҷуғрофиёдон, муфассир |
Таърихи таваллуд: | 11 октябр 1445[1] |
Зодгоҳ: | |
Таърихи даргузашт: | 17 октябр 1505[1] (60 сол) |
Маҳалли даргузашт: | |
Эътиқод: | ислом ва ашъарӣ |
Фаъолияти динӣ |
|
Самти фаъолият: | тафсир, фиқҳ ва усули фиқҳ[d] |
Устодон: | Jalaluddin al-Mahalli[d], al-Kāfiyad̲j̲ī[d], Q12183544?, Ahmad ibn Muhammad ibn Muhammad Shumunni[d], Ибни Ҳаҷари Асқалонӣ ва al-Fajījī[d] |
Шогирдон: | Muhammad ibn Abd al-Rahman al-Alqami[d], Shams al-Dīn al-Dāwūdī[d], Muhammad ibn Iyas[d] ва Abu al-Hasan 'Ali ibn Muhammad al-Manufi[d] |
Осор: | |
Иттилооти иловагӣ |
|
Лоиҳаҳои алоқаманд: |
Викианбор Викигуфтовард |
Вироиши Викидода |
Осор
вироишЗиёда аз 300 асар навиштааст. Дар асари машҳури ӯ «Ал-Музҳир фӣ улум-ил-луға» (падараш 1865, Миср) асосҳои фалсафӣ ва таркиби луғавии забони арабӣ ва робитаи он бо дигар забонҳои сомӣ мавриди омузиш қарор гирифтаанд. Асарҳои дигари Суютӣ «Ал-Ашбоҳ ва-ш-назоир» (4 ҷидд, нашраш 1899, Ҳайдаробод) ва «Ҷамъ-ул-ҷавомеъ» (2 ҷилд, 1909) роҷеъ ба грамматикаи забони арабӣ баҳс мекунанд. Муҳимтарин осори таърихии Суютӣ «Табақот-ул-ҳуффоз», «Табақот-ул-муфассирин» мебошад. Як қисми асари ӯ «Табақот-ун-наҳвийин» соли 1940 дар Порис нашр шуд, қисми дигараш бо номи «Буғят-ул-вуъот фӣ табақот-ил-луғавийин ва-нуҳот» дар Қоҳира (1908) ба табъ расидааст.
Эзоҳ
вироиш- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 Bell A. Encyclopædia Britannica (ингл.брит) — Encyclopædia Britannica, Inc., 1768.