Абубакр Аҳмад ибни Ҳусайни Байҳақӣ (ар. أبو بكر أحمد البيهقي‎, маъруф ба имом Байҳақӣ; 994, деҳаи Хусравгирд, Байҳақ1066, Нишопур) — муҳаддис ва фақеҳи барҷастаи шофеъии хуросонӣ, падари Абуалии Байҳақӣ.

Абубакри Байҳақӣ
араб. أبو بكر أحمد البيهقي
Иттилооти инфиродӣ
Ном ба ҳангоми таваллуд: Аҳмад ибни Ҳусайн ибни Алӣ ибни Мусои Байҳақӣ
Касб, шуғл: муҳаддис, фақеҳ, олим
Таърихи таваллуд: 1 сентябр 994[1][2]
Зодгоҳ:
Таърихи даргузашт: 9 апрел 1066[1][2] (71 сол)
Маҳалли даргузашт:
Маҳалли дафн:
Кишвар:
Эътиқод: суннӣ ва ислом
Фарзандон: Абуалии Байҳақӣ

Фаъолияти динӣ
Устодон: Ибни Тоҳири Бағдодӣ ва Абулфатҳи Умарӣ[d]
Шогирдон: Хоҷа Абдуллоҳ Ансорӣ ва Абдулмалики Ҷувайнӣ[3]
Осор:

Иттилооти иловагӣ
Лоиҳаҳои алоқаманд:  Викианбор  
Вироиши Викидода

Зиндагинома вироиш

Дар Исфароин, Тус, Ҳамадон, Нишопур, Рӯдбор, Бағдод, Кӯфа ва Макка такмили илм кардааст.

Осори боқимонда вироиш

Аз Байҳақӣ осори илмии арзишманди бисёре ба мерос мондааст, ки китобҳои «Сунани Кубро», «Сунани Суғро», «ал-Маориф», «Асмо ва сифот», «Далоили нубувват», «Одоб», «Тарғибу тарҳиб», «Аҳкому-л-Қуръон» аз ҷумлаи онҳоянд. Китобҳои Байҳақӣ бештар дар таъйиди мазҳаби имом Шофеӣ ва радди назароти уламои мазҳабҳои дигар навишта шудаанд.

Эзоҳ вироиш

Адабиёт вироиш