Авал - аз калимаи франсавӣ - ауа1 супориши векселӣ, тарзи кафолати пардохт. Кафолат додан маънии онро дорад, ки бонк ӯхдадор мешавад, ки дар мавриди муфлис шудани авалгиранда маблағро гузаронад. Пас аз гузаронидани маблағ бонк ҳуқуки талаб кардани онро пайдо мекунад. Авалро аз номи бонк раиси садорат ё ҷонишиии он ва сармуҳосиб имзо мекунанд. Додани авал дар асоси созишномаи тарафҳо ба амал бароварда мешавад. Якчанд намуди авалро фарқ мекунанд: пурра, қисмӣ, шартй, бо маҳдудиятҳои муайян ва бешарт.[1]

  1. Фарҳанги истилоҳоти ҳуқуқ / Зери таҳрири Маҳмудов М.А. - Душанбе: ЭР-граф, 2009. - с. 12-13